بررسي ميزان شيوع اختلالات رفتاري و بهداشت رواني كودكان مبتلا به سرطان

پژوهش حاضر با هدف بررسي ميزان شيوع اختلالات رفتاري و بهداشت رواني در كودكان مبتلا به سرطان انجام شده است. جامعه آماري پژوهش، 185 كودك 6 تا 14 سال است كه از پرسشنامه‌هاي اختلال رفتاري كودكان و بهداشت رواني كودكان (CSI-4) استفاده شده است. براي مقايسه ميزان شيوع اختلال‌هاي رفتاري در بين كودكان مبتلا به سرطان با نسبت ادعا شده در كودكان غيرمبتلا به سرطان از روش مقايسه يك نسبت با نسبت ادعا شده و بررسي تفاوت سطح ميانگين‌هاي بهداشت رواني آنان روش مقايسه ميانگين‌ها استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه ميزان شيوع بيش ‌فعالي- پرخاشگري در كودكان مبتلا به سرطان12 درصد مي‌باشد. بنابراين در گروه مورد سنجش پرخاشگري و بيش‌فعالي آنها پايين‌تر از معيار جامعه بوده و اضطراب- افسردگي 91 درصد در سطح معناداري 1 صدم درصد قرار داشته و سطح اضطراب- افسردگي آنها بالاتر از معيار جامعه مي‌باشد. تحليل داده‌ها نشان مي‌دهد كه ناسازگاري اجتماعي 6 درصد در سطح معناداري 1 صدم درصد قرار دارد. بنابراين در گروه مورد سنجش ناسازگاري اجتماعي آنها پايين‌تر از معيار جامعه است. و رفتارهاي ضداجتماعي 15 درصد در سطح معناداري 1 صدم درصد قرار دارد. از اينرو مي‌توان گفت گروه مورد سنجش رفتارهاي ضداجتماعي آنها پايين‌تر از معيار جامعه است و كمبود توجه و حواس‌پرتي 15 درصد در سطح معناداري 1 صدم درصد است. پس گروه مورد كمبود توجه و حواس‌پرتي آنها بالاتر از معيار جامعه مي‌باشد. ميانگين سطح بهداشت رواني كودكان مبتلا به سرطان 57/6 و معيار آن در كودكان غيرمبتلا 71 است. بنابراين سطح بهداشت رواني آنان با يكديگر متفاوت نيست.