مديريت بيماري نارسايي مزمن قلبي ازطريق تكنولوژي عامل

Chronic Heart Failure (CHF) Management through Agent Technology

زمینه و هدف: عامل‌ها به ‌دلیل ویژگی هایی كه دارند، مانند: استقلال، رفتار فعال و ... می‌توانند زمینه‌ی مناسبی جهت آنالیز داده های پیگیری و مدیریت بیماری نارسایی مزمن قلبی فراهم نمایند. هدف از این مطالعه، تشریح و تبیین نكات كلیدی است كه در طراحی مناسب سیستم مدیریت بیماری نارسایی مزمن قلبی به‌ عنوان رویكرد بهبود مدیریت این بیماری باید در نظر گرفته شود. روش بررسی: در این مقاله‌ی مروری، مقالات مرتبط بدون توجه به سال انتشار آنها با كلمات كلیدی سیستم چند عاملی، مدیریت بیماری مزمن، نارسایی مزمن قلبی در پایگاه داده Google Scholar ،PubMed و Science Direct بررسی گردید. یافته‌ها: در طراحی سیستم مدیریت نارسایی مزمن قلبی مبتنی بر عامل، نكات كلیدی در جنبه های عمومی و اختصاصی وجود دارد كه باید مد نظر قرار گیرد؛ مانند: محرمانگی، معماری، زیرساخت فناوری اطلاعات و ارتباطات، دستورالعمل های قانونی و اخلاقی. نتیجه‌گیری: شناسایی و رفع موانع فنی و غیرفنی، نقش مهمی در پیاده سازی موفق تكنولوژی عامل ایفا می‌كند. لذا در طراحی و پیاده سازی سیستم های مبتنی بر عامل باید به فاكتورهای مختلفی توجه كرد، مانند: كاهش روابط چهره به چهره میان پزشكان و بیماران كه می‌تواند منجر به ایجاد استرس در برخی بیماران قلبی گردد، معماری مناسب و كاربرد استاندارد و پروتكل های ارتباطی، نحوه‌ی ارتباط میان عامل‌ها، نگرش كاربران، پشتیبانی ذی‌نفعان از استفاده از سیستم مبتنی بر عامل، بودجه كافی، پوشش بیمه هزینه‌های خدمات سلامت مبتنی بر تكنولوژی عامل، استطاعت مالی، و شناسایی فرصت ها و موانع.

Background and Aim: Agents can provide suitable infrastructure for follow-up data analysis and Chronic Heart Failure (CHF) management due to their many advantages such as autonomy and pro-activeness. The aim of this article is to explain the key points which should appropriately be considered in designing a CHF management system.   Materials and Methods: In this literature review, articles with the following keywords were searched in ScienceDirect, Google Scholar and PubMed databases without regard to their publication year: multi-agent system, chronic heart failure, and chronic disease management. Results: In designing CHF management through a multi-agent system approach, there are key points in general and specific aspects that must be considered; for example, confidentiality and privacy, architecture, appropriate information and communication technology infrastructure, and legal and ethical issues.    Conclusion: Clearly, identifying and resolving technical and non-technical challenges are vital to the successful implementation of this technology. Thus, in the design and implementation of agent-based systems, many issues should be considered; for instance, reduced face-to-face communication between patients and doctors that can lead to increased stress in some CHF patients, appropriate architecture and application of communication standards and protocols, the mode of communication between agents, users’ attitudes, supporting stakeholders to use agent technology, sufficient budget, coverage of healthcare costs based on agent technology, financial capability, and identification of opportunities and barriers.