مقايسه آثار تمرين هوازي و مصرف ارليستات بر مقاومت به انسولين و نيمرخ ليپيدي مردان چاق

The effects of aerobic training with orlistate on insulin resistance and lipid profile in obese men

هدف: اپيدمي چاقي در سراسر جهان اثرات عميقي بر سلامت عمومي ايجاد نموده است. هدف از اين مطالعه، بررسي و مقايسه آثار تمرين هوازي و مصرف ارليستات بر مقاومت به انسولين و نيمرخ ليپيدي مردان چاق بود. روش‌شناسي: 48 آزمودني چاق (سن 14/2±56/ 21 سال، وزن 4/9±53/103 كيلوگرم، شاخص توده بدن 21/3±9/33 كيلوگرم بر متر مربع) به طور تصادفي در چهار گروه 12 نفري ارليستات، تمرين هوازي، تمرين هوازي+ ارليستات و شاهد قرار گرفتند. هر چهار گروه بر اساس سن، قد، وزن، شاخص توده بدن و توان هوازي همگن شدند. آزمودني هاي گروه ارليستات و ارليستات + تمرين هوازي، روزانه سه عدد كپسول 120 ميلي گرمي ارليستات پس از هر نوبت غذا مصرف نمودند. گروه هاي تمرين هوازي + ارليستات و تمرين هوازي، برنامه تمرين را به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه اجرا نمودند. قبل و بعد از برنامه تمريني، انسولين، گلوكز، نيمرخ ليپيدي، كالري دريافتي و حداكثر توان هوازي اندازه گيري و تعيين شد. در تجزيه و تحليل آماري از آمار توصيفي، آزمون t همبسته، آزمون آناليزواريانس يكطرفه و آزمون تعقيبي توكي استفاده شد. كليه عمليات آماري توسط نرم افزار (20/SPSS) و سطح معني داري آزمون ها در سطح 05/0?P انجام شد. يافته‌ها: در حالت پايه تفاوتي در مقاومت به انسولين و پروفايل ليپيدي در بين گروه ها وجود نداشت. در مقايسه با گروه كنترل مقاومت به انسولين در گروه ارليستات، تمرين هوازي، تمرين هوازي+ ارليستات ، كاهش معني داري يافته است (05/0?P). همچنين نيمرخ ليپيدي به جز ليپوپروتيين پرچگال، در اين سه گروه نسبت به پيش آزمون با بهبودي معني داري همراه است. نتيجه‌گيري: نتايج تحقيق نشان داد احتمالا برخورداري از سطوح منظم تمرينات هوازي و بدون استفاده از داروهاي شيميايي كاهنده وزن مي تواند منجر به تغييرات مطلوب در مقاومت به انسولين و نيمرخ ليپيدي گردد.

Aim: The worldwide obesity epidemic has produced profound effects on public health. The purpose of this study was to examine the effects of aerobic training with orlistat on insulin resistance and lipid profile in obese men. Method: Forty-eight obese males (Age: 21.56±2.14, Wehght: 103.53±9.44, BMI: 33.9±3.21) participated in this study. The subjects were randomizly divided into four groups: orlistat (O, n=12), exercise (E, n=12), orlistat plus exercise (OE, n=12) and control (C, n=12). Subject in all groups adjusted based on age, height, weight, body mass index and aerobic capacity. Subjects in OE and O groups were consumed three 120 mg orlistat capsules after each meal and for eight weeks. Subjects in OE and E groupps conduct exercise protocol 3 times a week and for 8 weeks. Before and after the exercise program, insulin, glucose, lipid profile, food intake and maximum aerobic power was measured. In statistical analysis, descriptive statistics, paired t-test, one way ANOVA and Tukey post hoc test was used. All data were analyzed using spss and P value less than 0.05 considered statistically significant. Results: At baseline the results showed that insulin resistance and lipid profile no significant differences between the study groups. Insulin resistance in C group compare to o, e and OE groups was reduced significantly (P < 0.01). also, lipid profile was improved significantly except HDl in experimental group. Conclusion: The results show that regular aerobic exercise without the use of chemical drugs lead to weight loss is desirable changes in insulin resistance and Improvement of lipid profile.