ايران و اتحاديه اروپا پس از توافق هسته‌اي؛ انگيزه‌ها و موانع

ايران پس از سال‌ها تحريم، بدنبال يك توافق هسته‌اي اميد داشت تا هرچه زودتر تحولي عظيم را در روابط خود با دولت‌هاي ديگر شاهد باشد. يكي از مهم‌ترين طرف‌ها براي ايران اتحاديه اروپا بود كه پس از توافق، گشايش خاصي در روابط با آن ديده نمي‌شود. اما براي هر دوطرف انگيزه‌هاي قوي وجود دارد كه مي‌تواند در درازمدت باعث گسترش سطح روابط شود و بازي با حاصل جمع مثبت را به همراه داشته باشد. هدف از نگارش اين مقاله نشان دادن انگيزه‌هاي مزبور و موانع بر سر راه عملي شدن آنهاست. عمده مواد اين مقاله متمركز بر روابط ايران و اتحاديه اروپا پس از توافق هسته‌اي است كه البته به سبب كمبود منابع براي اين دوره، بر منابع كتابخانه‌اي سال‌هاي پيش تكيه شده است. در اين پژوهش پس از تلاشي توصيفي و تبييني اين مهم مورد بررسي قرار گرفت كه ايران مي‌تواند با تمركز خود بر اتحاديه اروپا علاوه بر آنكه جايگاه خود در روابط بين‌الملل را بهبود بخشد، تا حدودي خصم ديرينه ايالات متحده، را نيز به چالش بكشد.