دفاع پيشگيرانه در حقوق ايران

Preventive Defense in Iranian Law

دفاع پيشاپيش يا «دفاع پيشگيرانه» به صراحت در متون فقهي و قوانين ايران پيش بيني نشده است، دفاع پيشگيرانه را مي توان بر دو گونه تهاجمي و تدافعي تقسيم كرد. دفاع پيشگيرانه تهاجمي با توجيه تعرضات غيرقانوني مكرر گذشته و قابل پيش‌بيني‌ و حتمي الوقوع و حتي نوعا قابل باور در آينده قابل قبول نيست؛ ولي دفاع پيشگيرانه تدافعي در فقه اماميه و حقوق ايران با مقدورنبودن توسل مدافع به مقامات ذيصلاح و رعايت تناسب در شيوه دفاع قابل توجيه است؛ بنابراين اگر مدافع به منظور حفظ متعلقاتش، با شرايط خطرناك و غيرمتعارف، به دفاع پيشگيرانه تدافعي متوسل گردد، به گونه اي كه ضرورت با رعايت اسهل فالاسهل در شيوه دفاع اقتضاي آن را داشته باشد ضامن صدمه به متجاوز نيست، حتي اگر در مقابل مالي كم ارزش، نفس انسان متجاوزي تلف شود

The defense before a decisive future assault is “preventive defense” that The Iranian legislator and Feqh have not explicitly predicted . Each defense is accompanied by an assault. In preventive defense, assault should be foreseeable and illegal; and the defender has a determined belief in a future assault and that the defense is proportional in respect to that assault. There are two types of preventive defense: Offensive and defensive; inaddition to the above mentioned characteristics, each type has its specific features. Repetitive past assaults and inefficiency of reference to the legal authorities by the defender are two specific features of offensive preventive defense; and the specific features of defensive preventive defense are impossibility of resort to police forces and conventionality of defense. So if the defender resorts to preventive defense in order to keep belongings in dangerous and unconventional situation that the necessity in manner of defence requires it, the defender is not guarantor for the damage to aggressor even if in return of an undervalued property, the aggressor dies.