امنيتي‌كردن مهاجرت؛ عملكرد اتحاديه اروپا در قبال مهاجرين سوري

در سالهاي اخير مهاجرت بينالمللي به خط مقدم دولتها به ويژه در اروپا و آمريكاي شمالي راه يافته است. آگاهي از مهاجرت بعنوان يك تهديد براي امنيت در كنار افزايش سريع تعداد مهاجران در سراسر جهان توسعه پيدا كرده است. رويكرد سنتي به امنيت بين‌الملل عمدتاً بر نگرانيهاي نظامي متمركز شده است؛ با اين حال مطالعات امنيتي در دوران پس از جنگ سرد بر رويكرد دولتي متمركز شده است و تعريف امنيتي را گسترش داده و شامل تعدادي از تهديدات بالقوه است. بحران مهاجرت اروپا يكي از پيچيدهترين بحرانهايي بوده كه اروپا از پايان جنگ جهاني دوم تاكنون با آن روبرو شده است. از اينرو، راهحلهايي ساده نخواهند داشت. منابع اين بحران، بيشتر در بيرون از خاك اروپا و به ويژه در كشورهاي دچار جنگ و بحران خاورميانه و آفريقا قرار دارند. باريبوزان بنيانگذار دانشكده مطالعات امنيت كپنهاگ معتقد است كه مطالعات امنيتي نه تنها بايد بر بخش نظامي متمركز شوند، بلكه بايد بيشتر در جهت امنيت اجتماعي، محيطي، اقتصادي و سياسي گسترش يابد. باتوجه به گسترش مفهوم امنيت، بسياري از مسايل مانند: محيطزيست، فقر و مهاجرت بين‌المللي بعنوان خطرات و تهديدات امنيتي نامگذاري شده است. اين مقاله ضمن بررسي اقدامات اتحاديه اروپا در برابر مهاجران بر روي يك جنبه خاص از بحث امنيتي تمركز خواهد كرد: آيا مهاجرت يك تهديد براي امنيت است؟ مقاله ادعا دارد كه مهاجرت باتوجه به امنيت اجتماعي، اقتصادي، داخلي و عمومي، مهاجرت را تهديدي براي امنيت ميداند مبني بر اينكه مهاجرت يك تهديد ساخته شده و درك شده است؛ نه يك خطر واقعي و عيني.