رويكرد كل‌گرايي ضعيف در مطالعه كنش انسان: دفاع از كل‎گرايي ضعيف در برابر طبيعت‌گرايي و كل‌گرايي قوي

يكي از راه‏هاي سنتي براي رد رويكرد طبيعت‌گرايانه، در مطالعه كنش انساني، توسل به استدلال‌هاي «هرمنوتيكي» است. در مقابل، معتقدان رويكرد طبيعت‎گرايانه معتقدند، استدلالات هرمنوتيكي راه به رويكرد چشم‎اندازباورانه‎اي مي‎برد كه به دليل آنكه فاقد معيار مقايسه و درستي است، هرگونه اِمكان نقد و داوري كنش انساني را سلب مي‌‎كند. ما به پيروي از بومن به اين رويكرد چشم‌اندازباورانه «كل‌گرايي قوي» مي‌گوييم. در اين مقاله، ابتدا با صورت‌بندي مناسب نقدهاي وارد بر طبيعت‎گرايي، نابسندگي اين رويكرد در مطالعه كنش انساني بررسي مي‌شود و سپس تلاش مي‎شود با دفاع از رويكرد «كل‌گرايي ضعيف»، استدلال شود كه با نشان دادن خلط ميان شرايط امكان‎دهنده و شرايط محدودكننده مي‎توان از چشم‎اندازباوري رويكرد كل‎گرايي قوي عبور كرد و به اين ترتيب، اِمكان نقد و داوري كنش انساني در رويكرد هرمنوتيكي نشان داده مي‏شود. در نتيجه، نشان داده مي‏شود كه رويكرد كل‌گرايي ضعيف در مطالعه انسان نه تنها مشكلات فراوان رويكردهايِ چشم‎اندازباورانه و طبيعت‎گرايانه را ندارد، بلكه اساساً بستر مناسبي براي فهم و مطالعه كنش انساني فراهم مي‏آورد