بررسي ميزان استرس و فرسودگي شغلي در ميان دستياران تخصصي دانشكده دندان‌پزشكي اصفهان در سال تحصيلي 94-93

Stress and burnout among postgraduate students in Isfahan Dental School in 2014-2015 educational year

مقدمه: استرس و فرسودگي شغلي (burnout) در دستياران دندان‌پزشكي عاملي است كه مي‌تواند به صورت مستقيم منجر به ضعف روند آموزشي و اقدامات درماني گردد. هدف از اين تحقيق تعيين ميزان استرس و فرسودگي شغلي در دستياران تخصصي دانشكده‌ي دندان‌پزشكي اصفهان بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي- توصيفي تحليلي، بر روي ?? دستيار تخصصي دندان‌پزشكي به روش سرشماري انجام گرفت. پرسش‌نامه‌هاي استاندارد جهت سنجش ميزان استرس و فرسودگي شغلي بين دستياران تخصصي توزيع شد. روايي و پايايي اين پرسش‌نامه‌ها بررسي و تاييد گرديد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم‌افزارSPSS نسخه‌ي 20 و روش‌هاي آماري توصيفي و آزمون‌هاي آماري پيرسون و t-test جهت آناليز داده‌ها در سطح معني‌داري (05/0 > p value ) بررسي شدند. يافته‌ها: در اين مطالعه ?? دستيار مرد (3/43%) و ?? دستيار زن (7/56%) شركت نمودند .ميانگين نمره‌ي استرس دستياران برابر با (8/11 ± 5/46)، در بازه‌ي استرس متوسط بود. ميزان استرس در دو جنس تفاوت معني‌داري نداشت (633/0 =p value ). اما بين دو گروه سني بالاي ?? سال و پايين ?? سال تفاوت معني‌دار وجود داشت (016/0 = p value). فرسودگي شغلي در سطح شديد در سه زيرمجموعه‌ي آن شامل دستاوردهاي فردي برابر 8/27%، خستگي روحي برابر 9/8% و شخصيت‌زدايي برابر 40% بود. بين ميزان استرس و سه پارامتر فرسودگي شغلي رابطه‌ي خطي وجود داشت. نتيجه‌گيري: دستياران تخصصي دانشكده‌ي دندان‌پزشكي اصفهان سطح متوسطي از استرس و سطوح نسبتا بالايي از فرسودگي شغلي نشان دادند كه به نظر مي‌رسد لزوم برنامه‌ريزي در جهت كاهش استرس و فرسودگي شغلي بايد مورد توجه قرار گيرد. كليد واژه‌ها: استرس، فرسودگي شغلي، دستياران تخصصي، دندان‌پزشكي.

Introduction: Stress and burnout among postgraduate dental students are factors that can directly affect the practitioners, resulting in low quality of education and patient management. The aim of the present study was to assess the rate of stress and burnout in postgraduate dental students in Isfahan Dental School. Materials & Methods: This cross-sectional descriptive/analytical study was performed by the census method on 90 postgraduate dental students. Standard questionnaires were distributed among the postgraduate students for measuring the rate of stress and burnout. The validity and reliability of the questionnaire were verified. Data were analyzed with SPSS 20, using descriptive statistical methods, Pearson’s test and t-test. Statistical significance was set at (p value = 0.05). Results: Thirty-nine male and 51 female postgraduate dental students participated in this study. Total mean stress score was (46.5 ± 11.8), which was considered moderate. The stress rates were no significantly different between males and females (p value = 0.633) but there was a significant difference between two age groups of above and below 28 years (p value = 0.016). Emotional exhaustion (8.9%), personal accomplishment (27.8%) and depersonalization (40%) constituted the components of the high levels of burnout. There was a linear relationship between stress and the three parameters of burnout. Conclusion: Postgraduate dental students in Isfahan Dental School exhibited a moderate level of stress and a relatively high level of burnout, making it necessary for planning in order to lower the levels of stress and burnout. Key words: Burnout, Dentistry, Stress, Postgraduate Students.