بررسي انديشه هاي اكسپرسيونيستي در شعر شاعران برجسته زن معاصر

An Investigation of Expressionist Ideas of Contemporary Persian Female Poets

اكسپرسيونيسم يا تعبيرگرايي مكتبي است در ادبيات، نقاشي و سينما كه در اوايل قرن بيستم در مهد تفكر، آلمان به وجود آمد. در ادبيات، اكسپرسيونيسم روشي است كه جهان را از دريچه عواطف و احساسات مي نگرد كه مي توان آن را نشانه تمايلات هنرمنداني تلقي كرد كه در جامعه صنعتي و روبه رشد اوايل قرن بيستم زندگي مي كردند و بر آن شدند كه ضمن ارايه تعريفي از جامعه سرمايه داري و ملال و عذابِ تمدن امروز، با هدف ايجاد شيوه هاي موثر و كارآمد در برابر بحران هاي پيشِ روي انسانِ مدرن، گرد هم آيند تا با ارايه الگو هايي در برابر نظم موجود و نفي قالب هاي سنتي، زمينه هاي آزادي بشري را فراهم آورند. از سوي ديگر با نظر به اينكه اكسپرسيونيسم ديدگاهي اجتماعي- فرهنگي به مسايل زندگي انسان دارد، در ادبيات، پرداختن به اين مقوله مسايل مختلف ادبي به ويژه جنبه هاي زباني و بلاغي را تحت الشعاع خود قرار مي دهد، از اين رو در اين جستار برآنيم تا ضمن ارايه مختصاتي از مكتب اكسپرسيونيسم و پيوند آن با ادبيات، به بررسي جنبه هاي مختلف شعري از بزرگ بانوان شاعر ايراني از جمله : پروين اعتصامي، فروغ فرخزاد، سيمين بهبهاني، ژاله اصفهاني و طاهره صفارزاده از منظر اين مكتب و ساختار زباني و بلاغي مربوط به آن بپردازيم.

Expressionism or Constructionism is a school in literature, painting, and cinema in the early twentieth century in Germany. Expressionism in literature is the way that looks at the world through emotions which can be a sign of reaction and romantic desires of artists who lived in industrial and developing societies in the early twentieth century. Moreover, they aimed at providing a definition of capitalist society in order to challenge the various crises rejecting the traditional models in order to set the ground for human freedom. On the other hand, since expressionism has a social and cultural perspective on human life, it affects different literary issues especially linguistic and rhetorical aspects. This article attempts to briefly describe the characteristics of the Expressionist school and scrutinize the samples of poems by Persian famous female poets including Parvin Etesami, Forough Farrokhzad, Simin Behbehani, Zhaleh Esfahani, and Taherh Saffarzadeh based on this approach.