كليدواژه :
ارتباطات غيركلامي , حسنك وزير , زبان تن , تاريخ بيهقي
چكيده فارسي :
صاحبان آثار ادبي براي بيان موثر تر افكار و انديشه هاي خود از ارتباط هاي كلامي و غيركلامي سود مي جويند. هرچند شاعران و نويسندگان براي بيان زيبايي شناختي از زبان ادبي بهره مي برند از ارتباط هاي غيركلامي غافل نيستند. ارتباط هاي غيركلامي تمامي محرك هاي غيركلامي در يك محيط ارتباطي است كه هم به وسيله منبع و هم استفاده آن از محيط به وجود مي آيد و داراي ارزش-هاي پيامي بالقوه براي فرستنده و گيرنده است.
اين ارتباط شامل تمامي حركات بدني، مشخصه هاي ظاهري، خصوصيات صدا و نوع استفاده از فضا و فاصله است و اغلب از طريق بدن و به طور ناآگاهانه صورت مي گيرد كه وسيله مطميني براي انتقال پيام از شخصي به شخص ديگر نيست؛ امّا واضح تر از زبان شفاهي است. در اين مقاله كوشيده شد تا مصداق هاي ارتباط هاي غيركلامي كه شامل ظاهر فيزيكي، اشاره و حركت، چهره و رفتار چشمي، فضا و بوم پايي (قلمرو جويي)، بساوايي، محيط و طبيعت اطراف و زمان مي شود در داستان حسنك وزير كاويده و به نقش آن در موثر شدن زبان بيهقي اشاره شود. دستاورد پژوهش ناظر بر اين است پيام غيركلامي «رفتار آوايي» براي بيان احساسات و هيجانات شخص عامل از جمله اعتراض، ناراحتي، تواضع و فروتني، عدم برقراري ارتباط، تمسخر، عدم علاقه و... ، بالاترين بسامد و پيام غيركلامي «بساوايي» به دليل توصيف شخصيت هاي درباري اي كه معمولاً از اين پيام غيركلامي بندرت استفاده مي كنند جز در موارد خشونت و درگيري، كم ترين بسامد را داشته است؛ با اين كه موارد هشت گانه ارتباط هاي غيركلامي در منابع مربوط به حوزه آمده است، به نظر مي رسد كه توصيف ها و فضا سازي هاي بيهقي در روايي كردن متن نيز نوعي از ارتباطات غيركلامي به شمار آيد كه در اين منابع به آن اشاره نشده است.
چكيده لاتين :
The masters of literary works use verbal and nonverbal communication to present their thoughts and ideas more effectively. Although the poets and writers use literary language for aesthetic statement, they are not inattentive to nonverbal communication. Nonverbal communication is a collection of nonverbal stimulants in a communicational area created by both the source and this area and has potential message values for the source and receiver. This communication contains all unconscious body movements, appearances, voice specifications and the types of place and distance. Although it is not a certain medium for transmitting a message from one person to another, but it is more explicit than the oral language.
This study attempted to analyze the samples of nonverbal communication, including physical appearance, gesture and movement, face and eye behavior, area and territoriality, tactility, environment and the nature of surroundings and period in the Hasanak the vizier’s story and endeavored to show how they made Bayhaqi’s language more effective. The results of the research show that the nonverbal message of phonetic behavior used for explaining the person’s emotions like protest, sadness, modesty, failure of communication, ridicule, lack of interest, etc. has the highest frequency and the nonverbal message of tactility, due to the description of court characters using it rarely, except for violence and contention, has the lowest frequency. In spite of mentioning the eight items of nonverbal communication in different sources of research, it seems that the Bayhaqi’s descriptions and preparation of surroundings in making a text narrative can be one of the nonverbal communication items not taken into consideration before.
