مطالعه تطبيقي استانداردهاي رفتار قضايي(اسلام، ايران، امريكا و چين) در پرتو اصول بنگلور

Comparative study of judicial conduct standards (Islam, Iran,America and China) in view of Bangalore principles

اخلاق قضايي استاندارد ضروري سلامت قضايي است. اسناد ملي، منطقه‌اي و بين‌المللي مربوط به اخلاق قضايي، گواه اين مدعاست. اصول بنگلور مهم‌ترين سند بين‌المللي است كه حاوي شش ارزش بنيادين استقلال، بي‌طرفي، سلامت، نزاكت، برابري و صلاحيت و پشتكار است. هدف از اين اصول، تبيين معيارهاي رفتار حرفه‌اي قضات به منظور انجام هرچه بهتر وظايف قضايي و ايجاد يك چهارچوب منسجم براي نظام بخشي رفتار قضايي است. از طرف ديگر كتب فقهي اسلامي، حاوي شرايط قضات و نيز شرايط سلبي و ايجابي قضاوت است. مشكل اصلي، پراكندگي آن‌ها در كتب فقهي مختلف و نبود يك سند جامع اصول رفتار قضايي است. نظام قضايي ايران از لحاظ وجود سندي كه بيان‌كننده ارزش‌هاي حاكم بر رفتار قضايي باشد با خلأ مواجه است و ايده‌هاي مندرج در سند بنگلور و نيز آموزه‌هاي فقهي مي‌تواند الهام‌بخش تدوين سند اخلاق قضايي در اين زمينه باشد.

Recursion of a witness from his testimony is an article in both Civil and Islamic Criminal Code. The relationship between the recursion and the perjury is obscure. The recursion is dissuasion of witness from his testimony in the court before an official authority who listens to the testimony. In the perjury, a witness does not relinquish from his testimony and stay on it but its falsehood is proved by its defiance to the fact. If the recursion is made before the definitive verdict, it is resulted in its unreliability or ignorance but after the definitive verdict, it do not cause the annulment of the verdict which is based on recursion except before the performance of Hudud . The recursion may annul a verdict in normal cases, however in unusual cases; the recursion is not a reason for annulment. The refusal of the recursion do not causes in opposition of the definitive verdict with Sharia.