كليدواژه :
شعر عربي معاصر , ادب سياسي , پيامد استبداد , احمد مطر
چكيده فارسي :
بي ترديد ، كشورهاي عربي خاورميانه و به ويژه عراق، درحاليكه به لحاظ معادن نفت،گاز و ديگر
ثروتهاي خدادادي در زمره كشورهاي بسيار غني جهان به شمار مي روند، از نظر اقتصادي و صنعتي،
اوضاعي بسيار عقب مانده و بحراني دارند. به نظر مي رسد اين عقب ماندگي ها و نابساماني هاي اقتصادي و
اجتماعي، يكي از مهم ترين عوامل بروز جنبش ها و خيزش هاي فراگير اجتماعي و مردمي در اين
كشورهاست. بديهي است كه خود اين عقب ماندگي هاي گوناگون نيز، ناشي از ساختار قدرت استبدادي
و حكومت مطلقۀ سياسي در اين جوامع است؛ بنابراين، ساختار قدرت متصلّب و استبدادي ، همچنين
ريشه دار بودن سنّت در خاورميانۀ عربي، بحران هاي عميق و در نتيجه، پيامدهاي ويرانگري را در
عرصه هاي گوناگون زندگي مردم به وجودآورده است. شناخت اين پيامدها و ريشه هاي مخرّب آن،
مي تواند براي دوستداران ادب سياسي بسيار سودمند باشد. اين پژوهش، با روش توصيفي– تحليلي و بر
پايۀ تأمل در آخرين ديوان احمد مطر، مي كوشد تا ويرانگرترين پيامدهاي استبداد؛ يعني نهادينه شدن
ترس و اندوه در جامعه، گسترش انفعال و يأس اجتماعي در مردم، ترويج نفاق و دروغ، انحراف زبان،
بحران هويت و در نتيجه عقب ماندگي اقتصادي و علمي و در نهايت، فروپاشي اجتماعي و فرهنگي
جامعۀ عرب را از منظرشعر او مورد بررسي و تحليل قرار دهد. بديهي است كه دستا ورد اين نوشتار،
موجب ارتقا و افزايش سطح آگاهي علاقه مندان به ادب سياسي نسبت به ساختار قدرت مطلقۀ سياسي
در جامعۀ عرب و پيامدهاي مهم آن از منظر شعر احمد مطرخواهد شد.
چكيده لاتين :
Arabic countries such as Iraq, for their possession of petroleum, natural gas and other natural resources are, undoubtedly, among rich countries. However, as far as industry, technology, and culture are concerned, they are lagging behind. This has given rise to uprisings and the continuous collapses of regimes in such countries. Recognizing cultural and political factors behind such backwardness, which is rooted in the monarchial structure of these countries, can lead to new illuminating experiences useful for those interested in political discourse. Among famous poets whose poetry might yield such knowledge is the Iraqi poet, Ahmad Matar. Studying his collection of poems reveals that, probably more than any other political poet, he has been able both to familiarize the addressee with the undemocratic political structure in Arabic countries and warn the reader of the consequences of such a structure for the individual and the community – consequences such as normalizing fear and sadness among the community, passivity and disappointment, spreading hypocrisy and insincerity, bringing about identity crisis and social and economic corruption.
