ارزيابي قواعد پولي تيلور و نرخ رشد حجم پول براي اقتصاد ايران در قالب مدل تعادل عمومي تصادفي پويا

Evaluating Taylor Rule and Money Growth Rate Rule in a DSGE Model for Iran

امروزه تاثير و كارايي سياست‌هاي پولي امروزه به عنوان چالشي مهم توجه سياست‌گذاران را به خود جلب كرده است. مطالعات انجام شده نيز نشان از برتري روش بكارگيري قواعد پولي نسبت به روش صلاحديدي در اعمال سياست‌هاي پولي هستند. قاعده تيلور در حال حاضر به عنوان پركاربردترين قاعده پولي به شمار مي‌رود و اغلب كشورها از آن براي سياست‌گذاري استفاده مي‌كنند. از اين‌رو به دليل اهميت و تاثير‌گذاري روش و ابزار اعمال سياست پولي و همچنين مواجهه با شوك‌هاي وارده به سيستم اقتصادي، در اين مقاله سعي شده است با در نظر گرفتن قاعده پولي تيلور براي تصميمات مقام پولي يك مدل استاندارد تعادل عمومي تصادفي پوياي نيوكينزي براي اقتصاد ايران طراحي شود. همچنين براي ارزيابي و درك بهتر اثرات اين قاعده، مدل ديگري با قاعده پولي نرخ رشد حجم پول طراحي و نتايج اين مدل‌ها با يكديگر مقايسه گرديده است. اگرچه هيچ يك از قواعد مذكور براي سياست‌گذاري پولي ايران اتخاذ نشده‌اند، اما پارامترهاي قواعد به‌گونه‌اي تعيين شده‌اند كه نتايج گشتاورهاي مدل نزديك گشتاورهاي عملكرد اقتصاد ايران شود. بررسي گشتاورهاي متغيرهاي اصلي شبيه‌سازي شده در هر مدل با گشتاورهاي دنياي واقعي و توابع واكنش آني متغيرها در برابر شوك‌هاي بهره‌وري، نفت و مخارج دولت نشان مي‌دهد كه مدل‌هاي ساخته شده در شبيه‌سازي اقتصاد ايران و تطابق با مباني تئوري موفق بوده‌اند. همچنين نوع قاعده پولي بكار رفته بسته به نوع شوك وارده به اقتصاد مي‌تواند در شدت و ضعف واكنش متغيرهاي مدل در برابر شوك موثر باشد. و البته تاثير اين قواعد بر متغير تورم، بيشتر از متغيرهاي بخش واقعي مدل بوده است.

The Effectiveness and efficiency of monetary policy as a challenging problem in economics has been considerably discussed among policymakers. Moreover, it has been shown that applying monetary rules are more successful than using discretion in conducting monetary policy. Currently, Taylor rule is widely used in a large number of countries. This paper analyzes two alternative monetary policy rules, Taylor rule and money growth rate rule, in new Keynesian stochastic dynamic general equilibrium models for Iran economy and also compares the results of them. However, neither of these rules has been applied to Iran monetary policy yet, the parameters of the rules are determined such that the moments of simulations approximately equal to the moments of real economy. Analyzing the moments of simulated parameters and comparing them with the real world’s data demonstrates that presented models in simulations of Iran macroeconomic are properly matched with both theoretical principles and Iran economy. Furthermore, the type of used monetary rules depending on the type of economic shocks, technology, oil or government expenditure, could affect intensity of variables responses to the shocks. Finally, it is shown that the effect of the presented rules on the inflation variable is higher than the real sector variables.