پديد آورندگان :
ظفري، پژمان , اميري، جهانگير دانشگاه رازي كرمانشاه - گروه زبان و ادبيات عربي , سليمي، علي دانشگاه رازي كرمانشاه - گروه زبان و ادبيات عربي , زيني وند، تورج دانشگاه رازي كرمانشاه - گروه زبان و ادبيات عربي
كليدواژه :
قرآن كريم , روابط هم نشيني , روابط جانشيني , صفات خداوند , وحي , نزول
چكيده فارسي :
ماده ي «نزل» يكي از پربسامدترين واژگان قرآني محسوب ميشود كه با صيغه هاي گوناگوني نزديك به چهارصد بار در قرآن به كار رفته است. اين واژه كه در اصل، به معناي «افتادن از فراز به فرود» است؛ در آيات قرآني توسعه معنايي يافته و به معاني ديگري؛ همچون «آفريدن»، «بخشش»، «فراگيري»، «وارد شدن»، «ابتلا» و «قول» به كار رفته است. واژه «نزول» هرگاه در زمينههاي ديگري چون «باريدن باران»، به كار رفته، بافت و قالب آن با فرو فرستادن قرآن تفاوت دارد؛ چرا كه همين ماده در خصوص باران، تنها به همراه واژه «سماء» (آسمان) كاربرد دارد، حال آنكه هرگاه در ارتباط با فرو فرستادن «وحي» استفاده گرديده، همواره با واژگاني؛ چون «من عندنا»، «روح الأمين»، «قلب پيامبر» و با اضافه به صفات متعدد خداوند به كار رفته است. در قرآن كريم اين واژه در محور هم نشيني با صفاتي چون «رحمان و رحيم»، «رب العالمين»، «عزيز حكيم»، «حكيم حميد»، «حقّ» همنشين شده است و چنين كاربردي عظمت و قداست قرآن را نمايان مي سازد و در حقيقت «كنشگر حقيقي» و «فاعل وحي» را خداوند معرفي ميكند. در محور جانشيني نيز با واژگاني؛ چون «وحي»، «القاء»، «قرائت»، «تلاوت»، «آتَي»، «جاء»، «جعل»، جانشين شده است كه هر كدام به نوعي، نزول قرآن را حكايت ميكنند و رابطه پيامبر (ص) با فرشته وحي را به تصوير مي كشند. در نوشتار توصيفي-تحليلي حاضر، ماده ي نزول بر اساس رويكرد معناشناسي بر دو محور هم نشيني و جانشيني مورد بررسي قرار گرفته و مؤلّفه هاي معنايي آن بيان شده است.
چكيده لاتين :
The root "nzl" is one of the most frequent roots used in various lexical forms close to four hundred times in the Qur'an. Originally meant 'to descend from top to down', this root has found semantic expansion in the Qur'an when used in other senses, such as creating, forgiveness, learning, entering, trial and promise. Whenever the word nuzul has been used to refer to rain, its context is different from the sending down of the Qur'an: in the former, this word is solely used with the word sama (the sky)while in the latter, when indicating the sending down of wahy, it is always collocating words and phrases such as min indina, rouholamin, heart of the Prophet and along with multiple attributes of God. In the Holy Qur'an, this word has collocated on the syntagmatic axis with words and phrases such as merciful and compassionate, the Lord of the Worlds, "Mighty, the Wise", "the Wise, the Praised One", and Haqq and that it shows the greatness and holiness of the Qur'an and in fact it introduces God as the real actor and the doer of the revelation. Further, at paradigmatic axis, it has been substituted by words such as wahy, ilqa, qira'at, tilawat, aati, Ja’a, and Jaala each of which tell the sending down of the Qur'an in some ways and portray Prophet's (SA) relationship with the Angel of Revelation. In sum, this descriptive-analytical study analyzed the word nuzul taking a semantic approach on two syntagmatic and paradigmatic axes and expressed its semantic components.
