اثر ميانجي‌گري يادگيري سازماني در رابطه بين مديريت دانش با توانمند‌سازي كاركنان (مورد مطالعه: كاركنان اداره كل آموزش و پرورش استان مركزي)

زمينه: توانمندسازي يكي از راههاي بسيار مهم و كارآمد براي ارتقاي عملكرد كاركنان در سازمان محسوب مي‌شود. هدف: هدف از پژوهش حاضر مطالعه و بررسي تاثير مديريت دانش بر توانمندسازي با در نظر گرفتن نقش ميانجي يادگيري سازماني است. روش: اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر شيوه ي گردآوري داده ها، توصيفي- پيمايشي است. جامعه آماري اين پژوهش، كاركنان اداره كل آموزش و پرورش استان مركزي به تعداد 250 نفر مي‌باشد. حجم نمونه به وسيله فرمول كوكران 82 تعيين شد. به منظور جمع آوري داده‌ها از پرسشنامه مديريت دانش لاوسون (2003) ؛ يادگيري سازماني گومژ و همكاران (2005) و توانمندسازي اسپريتزر و ميشرا ( 1992) استفاده شده است. براي بررسي روايي ابزار سنجش از روايي سازه و براي بررسي پايايي آن از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده است. تجزيه و تحليل داده‌ها از طريق مدل‌يابي معادلات ساختاري با كمك نرم افزار Smart-PLS انجام شد. يافته‌ها: يافته‌هاي حاصل از تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد كه مديريت دانش تاثيري مستقيم بر توانمندسازي و يادگيري سازماني دارد. همچنين يافته‌ها نشان داد كه مديريت دانش تاثيري غيرمستقيم بر توانمندسازي از طريق يادگيري سازماني دارد. نتيجه گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش، مديران مي‌توانند از طريق مديريت دانش و يادگيري سازماني، زمينه توانمندسازي كاركنان را فراهم آورند.