تحليل ائتلاف ايران و روسيه در پرتو بحران سوريه

Iran-Russia Coalition in Light of the Syrian Crisis

در دوران پس از جنگ سرد دستگاه ديپلماسي جمهوري اسلامي ايران در عرصة خارجي براي تقويت ائتلاف­ هاي بين ­المللي با هدف تضعيف فشارهاي ساختاري عليه خود بسيار تلاش كرده است. در اين زمينه جمهوري اسلامي ايران تلاش مي‌كند تا براي تأمين بخشي از هدف‌هاي سياسي خود، از تك‌قطبي‌شدن ساختار نظام بين ­الملل پس از جنگ سرد جلوگيري كند. در اين ميان اگر چه روابط ايران و روسيه در دو دهة گذشته فرازو‌نشيب بسياري را تجربه كرده است؛ اما كشور روسيه به‌عنوان يك قدرت برتر در نظام بين‌الملل مورد توجه دستگاه ديپلماسي ايران قرار گرفت تا از راه گسترش­ مناسبات با اين كانون قدرت بين ­المللي، بخشي از هدف‌هاي جمهوري اسلامي ايران در سطوح منطقه­ اي و بين ­المللي تأمين شود. درمقابل ايران نيز در سياست خارجي روسيه يك متحد منطقه ­اي مهم براي مقابله با نفوذ آمريكا در منطقة خاورميانه است. صف­ بندي قدرت‌هاي منطقه ­اي در بحران سوريه آزمون مناسبي براي سنجش ائتلاف ايران و روسيه در اين عرصه است. با توجه به اين مهم، پرسش اصلي اين نوشتار اين است: «با ورود روسيه به بحران سوريه تا چه ميزان امكان ائتلاف ميان جمهوري اسلامي ايران و جمهوري فدراتيو روسيه وجود دارد؟» براي پاسخ به اين پرسش اين فرضيه طرح مي‌شود: «باوجود پيش‌انگاره ­ها و تفاوت در نگاه دو كشور، بحران سوريه بستر مناسبي را براي تحقق ائتلاف دو كشور فراهم كرده است». روش نوشتار توصيفي- تحليلي و ابزار گردآوري اطلاعات، كتابخانه­ اي است.

After the Cold war ended, one of the approaches discussed in the foreign policy of the Islamic Republic of Iran is looking to the East. The Islamic Republic of Iran has devoured to supply part of its political purposes using this new approach, to avoid the uni-polarization of International System’s Structure after the Cold war. Although over the past two decades, the dynamics of Russian-Iranian relations have seemed unstable and, to a certain extent, unpredictable for other players in the international arena; Iran’s diplomatic system attracted its special attention to Russia, while this country is identified as a new hegemonic power in the International System with its power matrix on the rise and it is going to be more powerful in different economic, political influence and material dimensions. Iran has tried via progressive contribution with this international center power to supply part of its national goals in regional and international levels. Reciprocally, Iran is of particular importance to Russia as a regional partner, especially in countering U.S. penetration into the Middle East. One of the most important factors currently influencing the dynamic of Russian–Iranian relations is the Syrian Crisis with the United States, the European Union and the other regional power countries at its opposite end. The Method utilized in this research is descriptive analytical and the Structural Realism model theory was used in data analysis.