«تجربه تهران»: تصوير تهران در فيلم هاي نسل امروز سينماي ايران

Experience of Tehran”: Image of Tehran in the Films of Today’s Cinema of Iran

مقاله حاضر به مطالعه بازنمايي شهر تهران در آثار فيلم سازان نسل متاخر سينماي ايران اختصاص يافته است. در اين پژوهش، با تاكيد بر مفهوم ذهنيت نسلي، بر اين پرسش تامل مي كنيم كه كارگردانان دهه هاي هشتاد و نود سينماي ايران چه ذهنيتي درباره تهران دارند و در آثار خود به نمايش گذاشته اند. بدين منظور، فيلم هاي به نمايش درآمده از كارگردانان نسل چهارم سينماي ايران كه از بستري شهري برخوردارند، انتخاب شده اند. شهر در اين آثار، با تكيه بر مفهوم امر والا در انديشه نيكولاس ميرزوئف و با روش تحليل محتواي كيفي (تحليل تماتيك) مطالعه و موشكافي شده است. داده هاي اين تحليل بيانگر آن است كه هرچند فيلم سازان جوان نگاهي معترض به شهر دارند و آن را عامل فساد و تباهي به تصوير مي كشند، برخلاف اسلاف خويش كه اغلب راه نجات را بازگشت به روستا و درواقع خروج از تهران عنوان مي كنند، قهرمانان فيلم هاي نسل جديد سينماگران ايراني، مسائل شهري را به شكلي تازه مفصل بندي مي كنند كه در تهران مي ماند و با مصائب آن كنار مي آيد.

The main question in this paper, is what kind of imagination of Tehran is created through Iranian films. Is the image of Tehran has been changed over time? This research has been conducted based on the analysis of some impressive films in last two decades. The central argument is although the city has been represented through its acute problems and difficulties and pivotal issues like consequences of immigration to the city, shortage of occupation and dwelling over time, the new generation of Iranian filmmakers react different from the past generation. Content analysis of these movies show that new generation of filmmakers prefer to stay in Tehran and fight with problems rather than emigrating from the city.