روابط اجتماعي در جامعه شهري: بررسي عوامل اجتماعي و رواني موثر بر احساس تنهايي (مورد مطالعه: شهروندان تهراني)

A Study of Social and Psychological Factors Affecting Feeling Lonely (Case Study: Tehran Citizens)

از جمله مسائل اجتماعي كه با ظهور عصر مدرن، گريبان گير جامعه انساني شده و توجه بسياري از محققان را به خود جلب كرده است، كاهش ارتباطات اجتماعي، تضعيف نگران كننده پيوندها و گسترش پديده «احساس تنهايي» است؛ پديده اي كه از سياليت پيوندهاي اجتماعي در جامعه معاصر ناشي مي شود. هدف پژوهش حاضر، بررسي عوامل اجتماعي و رواني موثر بر احساس تنهايي در ميان شهروندان تهراني است. پژوهش پيمايشي است و جامعه آماري مورد بررسي، تمامي شهروندان بالاي 18 سال كلان شهر تهران هستند. از ميان آن ها، حجم نمونه 524 نفري برحسب فرمول كوكران و به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شد و داده هاي آماري به وسيله نرم افزار spss16 به صورت توصيفي و تحليلي بررسي شدند. مطابق يافته ها، ميانگين شيوع احساس تنهايي (در دامنه 0-100) در جامعه مورد مطالعه 13/36 است و نيمي از شهروندان كمتر از متوسط، 6/30 درصد در حد متوسط و 6/6 درصد زياد و بيشتر از متوسط، در زندگي روزمره احساس تنهايي را تجربه مي كنند. يافته هاي تحليلي نيز نشان داد كه متغيرهاي دينداري، حمايت اجتماعي، سلامت روان و رضايت از زندگي، رابطه اي معنادار و منفي، و متغير انزواي اجتماعي، رابطه اي معنادار و مثبت با احساس تنهايي دارد. همچنين متغير حمايت اجتماعي، بيشترين ميزان اثرگذاري مستقيم و خالص را بر احساس تنهايي به خود اختصاص داده است.

Among the social issues that with the advent of the modern age has overtaken the human society and has attracted the attention of many researchers, is concern about degradation of social communication, the weakening of the ties and the development of the phenomenon of feeling lonely; a phenomenon that caused by the fluidity of social relations in contemporary society. The aim of this study is to evaluate social and psychological factors affecting the loneliness among Tehran citizens. The method used in this study is survey, and the statistical society are all citizens over 18 of Tehran metropolis. A sample of 524 people from them were selected according to Cochran formula and multi-stage cluster sampling were selected for the study and statistical data were evaluated descriptively and analytically by using spss16 software. Findings showed that the average prevalence of feeling lonely (Range 0-100) in the population under study was 36/13, and half of the citizens at moderate downward level, 30/6% at moderate level and 6/6% at high and moderate to high level experiences feeling lonely in their Everyday life. Analytical results also showed that variables of religiosity, social support, mental health and life satisfaction have Significant and negative relation and social isolation variable have significant and Positive relation with feeling lonely. Also Social support variables has highest level of direct and pure impact on feeling lonely.