ابعاد حقوق بشردوستانه در كاربرد سلاح هاي كشتارجمعي

مواد 22 تا 27 اعلاميه حقوق بشر به موضوع حقوق اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي اختصاص داده شده است. در اين مواد، استفاده از سلاح‌هاي كشتارجمعي در واقع نوعي سو استفاده‌ از حق دفاع به نظر مي‌آيد، و ديوان بين‌المللي دادگستري با سكوت نسبت به منع كاركرد سلاح هسته‌اي در مقام دفاع مشروع به نوعي كاربرد ساير سلاح هاي كشتارجمعي را توجيه كرده است. سازمان منع سلاح هاي شيميايي و ارگان هاي پيش‌بيني شده در معاهده، از اقتدار زيادي برخوردار هستند، بگونه‌اي كه در صورت تخلف هر يك از اعضا كه در پايبندي‌اش به معاهده، شك و ترديد، ايجاد شود، سازمان مي‌تواند اقدامات دسته‌جمعي، از جمله تحريم ها را، عليه دولت خاطي به ديگر دولت هاي عضو، توصيه نمايد. با اين حال اگرچه قواعد مربوط به حقوق جنگ پيشرفت قابل ملاحظه اي نكرده است، اما تعهدات قراردادي دولت ها در مورد جنگ، بعنوان يكي از منابع حقوق جنگ، نيز چندان ناچيز نيست. در اين نوشتار به روش توصيفي-تحليلي سعي شده است، ابعاد حقوق بشردوستانه مبني در سلاح هاي كشتارجمعي مورد بررسي قرار بگيرد. و مهمترين چالش اين طرح با حقوق بين الملل و با هدف بررسي جوانب مختلف از منظر حقوق بشري و حقوق بين المللي ارزيابي گردد.