تاثير عوامل روانشناختي و محيطي كلاس هاي آموزشي بر يادگيري در مراكز قرآني و آموزشگاه هاي زبان

يادگيري، بخش مركزي زندگي هر فرد است. حتي زماني كه به آن فكر نمي كنيم نيز اتفاق مي افتد؛ با اين تفكر كه رفتار در خلا رخ نمي دهد؛ لذا راه هاي گوناگون رفتار، مرتبط با محيط كالبدي است. محيط هاي يادگيري از عناصري تشكيل خواهند شد كه در كنار هم معنادار مي شوند. ويژگي ها و كيفيت هاي هركدام از اين عناصر در شكل گيري رفتارهاي مختلف موثر مي باشند. فيلسوف ژان پياژه، بر توانايي كودك در درك جهان بطور فعال تاكيد بسيار مي كند و معتقد است كه كودكان بطور انفعالي اطلاعات را جذب نمي-كنند، بلكه آنچه را كه در دنياي پيرامون خود مي بينند، مي شنوند و احساس مي كنند، سپس انتخاب و تفسير مي نمايند. آموزش و به تبع آن محيط هاي آموزشي بيشترين اثر و نقش را بر ذهنيت و تمدن سازي جوامع به عهده دارند. كالبد آموزش و پرورش، ايجاد فضاهاي مرتبط با فعاليت دانش آموزان است؛ فضاهايي كه داراي شرايط مناسب و مطلوب براي رشد فيزيكي ذهني، عاطفي و اجتماعي كودكان مي باشد كه تحقق اين امر از طريق طراحي جزييات فضاها باتوجه به الگوهاي رفتاري كودكان امكانپذير مي گردد. محققان روانشناسي محيط، با مطالعه الگوهاي رفتاري كودكان در محيط هاي آموزشي به مواردي موثر، از قبيل اندازه مدرسه، نورپردازي و ... كه نقش عمده اي در افزايش يادگيري دارند، برخوردارند كه در جريان مقاله، به بررسي دقيق تر آنها پرداخته خواهد شد. هدف اين مقاله بصورت كيفي به بررسي محيط هاي آموزشي دارالقرآني و آموزشگاه هاي زبان و تاثير آن را در يادگيري مورد ارزيابي قرار داده است.