نقد بوم گرايانه ي دفتر شعر «از زبان برگ» سروده ي محمدرضا شفيعي كدكني

Ecocritical Study of Shafiee Kadkani's Collection of Poetry, As the Leaf Says It

شاعران و نويسندگان معاصرهر يك از زاويه اي خاص و با دغدغه هاي بعضاً متفاوت به طبيعت و حيات وحش نگريسته و درباب آن سخن رانده اند.طبيعت بكر و دست نخورده، محيط زيست، انسان، حيوانات و گياهان از جمله مباحثي هستند كه شاعران در لابه لاي اشعار خود بدان پرداخته اند. از ميان شاعران معاصر كه به طبيعت نگاهي ويژه و البته دلسوزانه دارند؛ محمدرضا شفيعي كدكني، چهره اي شاخص و سرشناس در حوزه ي ادبيات و نقد ادبي است. نقد بوم گرا يا «اكوكريتيسيزم» كه نظريه اي نوپا در مباحث نقد و نظريه ي ادبي است به بررسي رابطه ي دوسويه ميان نويسنده يا شخصيت داستاني با طبيعت پرداخته و ميزان تاثير و تاثر طبيعت و حيات وحش بر روح وروان شاعر را بررسي مي كند. اين مقاله با هدف واكاوي و تبيين نگاه شفيعي كدكني به موضوعات طبيعت و محيط زيست از منظر نقد بوم گرا پرداخته و روشن مي سازد كه نه تنها بي توجهي انسان ها به طبيعت و حيات وحش؛ ذهن ، روح و روان شاعر را مي آزارد و از آن گلايه مند است بلكه گاه شاعر چنان محو طبيعت مي شود كه خود و وجود ذاتي خود را در وجود طبيعت مي داند و از زبان طبيعت به توصيف خويش مي پردازد.

Contemporary Persian writers and poets regard nature and wildlife in different ways. The image of uncontaminated nature، ecological concerns، human beings، animals and plants are some of the subjects that poets have paid attention to. Mohammad Reza Shafiee Kadkani، a well-known figure in the field of literature and literary criticism، is one of those poets who shows a special concern for nature. Ecocriticism as a new literary theory is about the reciprocal relationship between the writer/narrator/character and nature and the impact of nature and wildlife on the poet's mind and soul. This article aims to explore and explain how Shafiee Kadkani looks at nature and the environment from the perspective of ecocriticism. The poet complains of the human's disregard for nature and wildlife، on the one hand، and on the other hand، he is so absorbed in nature in his poetry that he considers himself one with it.