اخلاق فضيلت سازماني: كاربرد اخلاق فضيلت در مديريت

در دهه هاي اخير، شاهد رجوع مجدد نظريه پردازان اخلاقي به «اخلاق فضيلت» هستيم. اخلاق فضيلت با آراء اخلاقي ارسطو پيوند نزديكي دارد. از دهه 1980ميلادي به تدريج، شاهد احياي ارسطوگرايي هستيم. اخلاق ارسطويي در مقايسه با نظريه هاي نفع گرا و نظريه هاي وظيفه گراي كانتي، بر اهميت فضايل و فضيلت مند شدن شخصيت براي شناخت اخلاقي تاكيد دارند. در اين ديدگاه، داشتن شخصيت متعالي لازمه تشخيص وظايف اخلاقي قلمداد مي شود و تاكيد صرف بر عقلانيت عملي براي تمييز اصول اخلاقي كافي دانسته نمي شود. اين مقاله به روش استنادي، ضمن توضيح نارسايي هاي موجود در نظريه هاي اخلاق سازماني حاكم، نقاط مثبت ديدگاه اخلاق فضيلت، را به ويژه از منظر ارسطويي تبيين مي كند و سرانجام، چالش هاي موجود در برابر اين ديدگاه اخلاقي را مطرح مي كند. اخلاق فضيلت با تاكيد بر اهميت تكوين شخصيت اخلاقي در ارتقاي حساسيت اخلاقي سازمان و قدرت تمييز اخلاقي كاركنان، بهتر از نظريه هاي رقيب (اخلاق نفع گرا و حقوق محور) عمل مي كند. به نظر مي رسد، اخلاق فضيلت بايد در نهايت، نه به عنوان بديلي متمايز، بلكه به عنوان الگويي مكمل براي اخلاق نفع گرا و وظيفه گرا عمل كند تا از نسبي گرايي و بي قاعدگي اخلاقي در امان باشد.