سنجش مقايسه‌اي اثرات فلوكستين و ايمي‌پرامين بر رفتار شبه‌افسردگي، سطح سرمي كورتيكوسترون و گلوكز در موش‌هاي صحرايي نر تحت استرس بي‌حركتي

A Comparative Survey of the Effects of Fluoxetine and Imipramine on Depression-Like Behavior and Serum Levels of Corticosterone and Glucose in Male Rats under Immobilization Stress

زمینه و هدف: افسردگی از شایع‌ترین اختلالات روانی است كه می‌تواند از طریق حوادث استرس‌زای زندگی آشكار شود و ادامه یابد. از آنجا كه روش درمان دارویی افسردگی، به‌كارگیری بلند‌مدت داروهای ضدافسردگی است؛ لذا این پژوهش با هدف مقایسه اثرات فلوكستین و ایمی‌پرامین بر روی افسردگی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، از ۲۴ رأس موش صحرایی نر (نژاد ویستار با محدوده وزنی 20±180 گرم)استفاده شد. حیوان‌ها در چهار گروه شش‌تایی شامل: كنترل، تحت استرس بی‌حركتی، دریافت‌كننده فلوكستین (دوز 20 میلی‌گرم بركیلوگرم) و دریافت‌كننده ایمی‌پرامین (دوز 30 میلی‌گرم بركیلوگرم) قرار گرفتند. القای استرس بی‌حركتی به مدت 14 روز توسط محدودكننده پلی‌اتیلنی انجام شد. در پایان دوره تیمار، اثرات ضدافسردگی داروها در گروه‌های تحت تیمار با استفاده از آزمون معلق‌ماندن دُم بررسی گردید، سپس سطح سرمی كورتیكوسترون و گلوكز اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: در این مطالعه، زمان بی‌حركتی در گروه بیمار در مقایسه با گروه كنترل، افزایش معنی‌داری داشت. با این وجود، تجویز فلوكستین یا ایمی‌پرامین، زمان بی‌حركتی را در مقایسه با گروه بیمار كاهش داد. همچنین اعمال استرس بی‌حركتی سبب كاهش معنی‌دار میزان كورتیكوسترون و گلوكز سرمی در مقایسه با گروه كنترل شد، درحالی‌كه تجویز فلوكستین، میزان كورتیكوسترون را در مقایسه با گروه بیمار افزایش داد، اما تجویز ایمی‌پرامین تغییری ایجاد نكرد. تجویز فلوكستین یا ایمی‌پرامین نیز میزان گلوكز را در مقایسه با گروه بیمار افزایش داد. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد استرس بی‌حركتی سبب بروز رفتار شبه‌افسردگی می‌گردد و فلوكستین در مقایسه با ایمی‌پرامین، اثرات بهبودبخش بیشتری بر كاهش رفتار شبه‌افسردگی دارد.  

Background and Objectives: Depression is one of the most common psychiatric disorders, which can be detected and continued through stressful life events. Since the medical treatment of depression, is long-term use of antidepressants, therefore, this research was performed to compare the effects of fluoxetine and imipramine on depression.   Methods: In this experimental study, 24 male Wistar rats (age range, 180±20gr), were used. Animals were divided into four groups of 6 each, including: Control, under immobilization stress, fluoxetine-treated (dose, 20mg/kg), and the Imipramine-treated (dose, 30mg/kg). Induction of immobilization stress was conducted by limiting polyethylene for 14 days. At the end of the treatment period, the antidepressant effects of the drugs in the treatment groups, were evaluated using tail suspension test. Then, serum levels of corticosterone and glucose, were measured.   Results: In this study, the immobility time in the patient group significantly increased as compared to the control group. However, administration of fluoxetine and imipramine decreased immobility time compared to the patient group. Also, immobilization stress significantly decreased corticosterone and serum glucose compared to the control group. While, administration of fluoxetine increased corticosterone levels compared to the patient group, but administration of imipramine induced no change. Administration of fluoxetine or imipramine also increased glucose levels compared to the patient group.   Conclusion: The results showed that immobilization stress causes depression-like behavior, and fluoxetine compared to imipramine has more improving effects in the reduction of depression-like behavior.   .