رضايت‌مندي بيماران از خدمات اورژانس پيش بيمارستاني در شهر رشت

مقدمه :خدمات ارايه شده به بيماران پيش بيمارستاني و ميزان رضايت‌مندي آنها‌، بيانگر كيفيت خدمات اورژانس پيش بيمارستاني است. لذا سنجش رضايت‌مندي بيماران به عنوان شاخص كليدي شيوه كاركرد سازمان شناخته مي‌شود. هدف: تعيين ميزان رضا‌يت‌مندي بيماران از خدمات اورژانس پيش بيمارستاني شهر رشت. مواد و روش‌ها :در پژوهشي توصيفي ما 216 نفر از بيماران ترابرده شده به بيمارستان توسط9 ‌پايگاه شهري و جاده‌اي اورژانس پيش بيمارستاني رشت از اول اسفند 94 تا31 خرداد 95 ‌با نمونه‌گيري سهميه‌اي-تصادفي، انتخاب و داده‌ها با پرسشنامه استاندارد‌ سنجش ميزان رضايت‌مندي دربر‌گيرنده دو بخش كه بخش اول حاوي اطلاعات فردي و دموگرافي و بخش دوم 23 پرسش در مورد ‌ميزان رضايت‌مندي بود،گرد‌آوري شد. داده‌ها با نرم‌افزار spss19و شاخص‌هاي همبستگي پيرسون‌، تي مستقل و آناليز واريانس يك طرفه واكاوي شد. نتايج‌: از حيطه‌هاي رضايت‌مندي‌، بيشترين مربوط به كارايي اورژانس پيش‌بيمارستاني با ميانگين 43/4 و كمترين آن مربوط به عملكرد تكنسين‌ها با ميانگين 04/4 بود. ميانگين رضايت‌مندي كلي بيماران از اورژانس پيش بيمارستاني 49/4 بود كه نشان دهنده ميزان دلخواه يا رضايت‌مندي است. بين رضايت‌مندي ازخدمات اورژانس پيش‌‌بيمارستاني برپايه سن، پيشينه استفاده ازخدمات اورژانس پيش بيمارستاني‌، زمان ماموريت و داشتن وابستگي به سيستم مراقبت بهداشتي اختلاف معني‌دار وجود نداشت. ميانگين رضايت‌مندي افراد اورژانسي از برخورد تكنسين‌ها و حرفه‌اي بودن آنها بالاتر از افراد غيراورژانسي بود. نتيجه‌گيري: براي افزايش سطح رضايت‌مندي بيماران‌، افزايش مهارت وتوانمندي تكنسين‌هاي اورژانس و برگزاري دوره‌هاي آموزشي توجيهي ويژه آنها بايسته است ‌بر تجهيز آمبولانس‌ها به سازوبرگ پزشكي نوين وتميزي آمبولانس‌ها‌، آراستگي يوني‌فرم و مرتب بودن كاركنان اورژانس پافشاري مي‌شود.

Introduction: The services provided to the prehospital patients and their level of satisfaction may confirm the quality of prehospital emergency services. Therefore, patientsʹ satisfaction is recognized as a key indicator of service quality. Objective: The purpose of this study is to investigate the patientsʹ level of satisfaction with the prehospital emergency services in city of Rasht Materials and Methods: The participants in this descriptive research were 216 patients, transported to the hospital by 9 urban and road emergency bases in Rasht from the February 20, 2016to the June 20, 2016 . The patients were selected through quoting-random sampling method and the data were collected out of satisfaction measuring standard questionnaire. It consisted of two parts, the first part of which containing demographic and personal information, and the second part containing 23 questions. The obtained information was analyzed using SPSS 19 application through Pierson correlation test, independent T, and one way variance. Results: The results showed that among satisfaction areas, the highest level of satisfaction, with an average of 4.43 is the performance of prehospital emergencies and the lowest one with an average of 4.04 is concerned with the performance of the technicians. The average satisfaction with the general prehospital services is 4.49 which demonstrates a good level of satisfaction. There is a significant difference between satisfaction with prehospital emergency services in terms of age, history of using prehospital emergency services, time of the mission and having a relation to the health care system. The average satisfaction of emergency patients with behavior of technicians and their expertness is higher than that of non-emergency patients Conclusion: In order to promote the level of satisfaction of patients, it is necessary to increase the level of skills and abilities of emergency technicians and develop specialized training courses for emergency technicians. Equipping ambulances with modern medical equipment and ambulance cleanliness, uniformity of clothing, and the regularity of emergency staff are emphasized,too. Conflict of interest: non declared