بررسي ارتباط بين شاخص‌هاي سنجش مديريت موجودي كالا و سود آوري شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف اصلي اين پژوهش بررسي ارتباط بين شاخص هاي سنجش مديريت موجودي كالا و شاخص هاي سودآوري در صنايع مواد دارويي، مواد غذايي و خودرو است . به منظور تعيين مدل تخمين مناسب از آزمون چاو و هاسمن و براي آزمون فرضيه ها از روش رگرسيون چند متغيره استفاده شده است . نتايج حاصل از آزمون فرضيه اول ، حاكي از وجود رابطه معنادار بين شاخص هاي سنجش مديريت موجودي كالا و قدرت سود پايه در صنعت مواد دارويي و خودرو است . همچنين نتايج آزمون فرضيه دوم در صنعت خودرو، وجود رابطه معنادار بين شاخص هاي سنجش مديريت موجودي كالا و نسبت بازده داراييها را نشان داد. اين در حالي است كه در صنعت مواد دارويي اين رابطه معنادار تنها بين نسبت موجودي به دارايي جاري و تفاضل نسبت جاري و نسبت آني با نسبت بازده داراييها مشاهده شد. علاوه بر اين ، نتايج آزمون فرضيه سوم در هر سه صنعت نشان داد كه هيچ گونه رابطه ي معنادار، بين شاخص هاي سنجش مديريت موجودي كالا و بازده حقوق صاحبان سرمايه وجود ندارد. نتايج آزمون فرضيه چهارم در صنعت مواد دارويي، وجود ارتباط معنادار بين شاخص هاي سنجش مديريت موجودي كالا و نسبت گردش داراييها را اثبات كرد؛ درحاليكه در صنعت خودرو، تنها بين نسبت گردش موجودي و تفاضل نسبت جاري و نسبت آني با نسبت گردش داراييها و در صنعت مواد غذايي تنها بين نسبت گردش موجودي با نسبت گردش داراييها رابطه معنادار مشاهده شد. نتايج تحليل فرضيه پنجم نيز اگرچه وجود رابطه معنادار بين شاخص هاي سنجش مديريت موجودي كالا و نسبت حاشيه سود خالص را در صنعت مواد دارويي نشان داد، اما اين معناداري در صنعت خودرو مشاهده نشد و در صنعت مواد غذايي نيز تنها بين نسبت موجودي به دارايي جاري و نسبت حاشيه سود خالص رابطه ي معنادار مشاهده شد.