الگوي ساختاري تاثير عزت نفس، انگيزش و نظم جويي شناختي هيجان بر تعلل ورزي تحصيلي دانشجويان دانشگاه فرهنگيان تبريز

The Structural Model of the Effect of Self-esteem, Motivation, and Cognitive Emotion Regulation on Academic Procrastination among Farhangian University Students

پژوهش حاضر با هدف تدوين مدل تعلل ورزي تحصيلي دانشجويان از روي عزت نفس، انگيزش و نظم-جويي شناختي هيجان آنان انجام شد. در اين پژوهش، 324 دانشجو از دانشگاه فرهنگيان، به روش نمونه-گيري طبقه اي نسبي انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش، مقياس تعلل ورزي تحصيلي سواري، مقياس نظم جويي شناختي هيجان مقياس عزت نفس و مقياس انگيزش تحصيلي والراند و بليز، براير و پليتير، بود. يافته ها نشان داد بين مولفه هاي عزت نفس و تعلل ورزي تحصيلي رابطه منفي و معنادار وجود دارد. برخي مولفه هاي انـگيزش با تـعلل ورزي رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بررسـي شاخص هاي مختلف، گوياي برازش مدل با داده ها بود. مطابق با اين مدل، مسيرهاي مستقيم انگيزش به نظم جويي و نيز عزت نفس به نظم جويي، مثبت و معنادار بود. علاوه بر اين، مسير مستقيم انگيزش به تعلل ورزي نيز مثبت و معنادار بود. همچنين مسير مستقيم عزت نفس به تعلل ورزي، منفي و معنادار بود. يافته هاي پژوهش، گوياي اهميت نقش مستقيم متغيرهاي انگيزشي در تبيين تعلل ورزي دانشجويان است.

The present study aimed develops a plan for academic procrastination among Farhangian University students based on their self-esteem، motivation، and cognitive emotion regulation. Therefore، 324 Tabriz Farhangian University students were selected using relative hierarchical sampling method. The instruments used in the present study included academic procrastination scale، cognitive emotion regulation scale، self-esteem scale، and academic motivation scale. The results of the study indicated that there was a significant negative correlation between the subscales of self-esteem and academic procrastination. Moreover، some of the indexes of motivation had significant correlation with procrastination. The examination of different indices indicated the fitness of the model for the data. According to this model، the direct path of motivation to procrastination was significant and positive. Findings of the study indicated the direct effect of motivational variables on explaining procrastination among the students.