مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر ذهني‌سازي و درمان شناختي- تحليلي بر بهبود روابط موضوعي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي

Effectiveness of Mentalization based Therapy and Cognitive-Analytical Therapy on Improved Object Relationship of People with Borderline Personality Disorder: A comparison

مقدمه: درمان مبتني ‌بر ‌ذهني‌سازي و درمان شناختي- تحليلي، روش‌هاي اختصاصي براي درمان اختلال شخصيت مرزي هستند. بنابراين هدف اين پژوهش مقايسه اثربخشي درمان مبتني ‌بر‌ ذهني‌سازي و شناختي- ‌تحليلي بر بهبود روابط موضوعي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي است. مواد و روش كار: اين پژوهش از نوع ‌تجربي است و از طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه‌آماري اين پژوهش را كليه مردان مبتلا به اختلال شخصيت مرزي مراجعه‌كننده به بيمارستان روانپزشكي ايثار و فاطمي اردبيل در سال 1396 تشكيل دادند. 45 مرد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي به صورت نمونه‌گيري دردسترس انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گواه قرار گرفتند. گروه آزمايشي اول 20 جلسه درمان مبتني ‌بر ‌ذهني‌سازي، گروه آزمايشي دوم 16 جلسه درمان شناختي- تحليلي را دريافت كردند، گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكردند. در دو مرحله‌ي پيش‌آزمون و پس‌آزمون براي جمع‌آوري اطلاعات از مصاحبه باليني ‌ساختار‌يافته، پرسشنامه باليني چند‌محوري ميلون III و پرسشنامه روابط موضوعي استفاده شد. داده‌ها با كمك آزمون آماري تحليل كوواريانس و توكي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: بعد از كنترل اثرات پيش‌آزمون، بين ميانگين نمرات پس‌آزمون گروه‌هاي آزمايشي و گروه كنترل در روابط موضوعي و مولفه‌هاي آن تفاوت معنادار مشاهده شد (001/0P < ). همچنين اثربخشي درمان مبتني‌بر‌‌ذهني‌سازي در بهبود دلبستگي ناايمن و بي‌كفايتي اجتماعي از درمان شناختي- تحليلي بيشتر بود (05/0P < ) ولي در بهبود روابط موضوعي بين اين دو مداخله تفاوت معناداري مشاهده نشد. بحث و نتيجه گيري: هر دو روش درماني از مداخلات موثر در بهبود روابط موضوعي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي بودند.

Objective(s): Mentalization based therapy (MBT) and cognitive-analytical therapy (CAT) are special methods for the treatment of borderline personality disorder (BPD). The purpose of this study was to compare the effectiveness of MBT and CAT on improving the object relationship of people with BPD. Methods: This was an experimental study using pretest- posttest design with a control group. Thepopulation of this study consisted all the men with BPD admitted to two psychiatric hospitals in Ardabil, Iran. In all 45 men with BPD were selected by convenience sampling and were assigned randomly to two experimental groups and one control group. The first experimental group received 20 sessions of MBT, the second experimental group 16 sessions of CAT, the control group did not receive any intervention. Data were collected at baseline and posttest using structured clinical interviews, Millon Clinical Multiaxial Inventory and Object Relations Scale. Data were analyzed by covariance and Tukey analysis. Results: After controlling the effects of pretest data, there was a significant difference between the mean post-test scores of the experimental groups and the control group in the object relations and its components (P < 0.001). In addition it was found that MBT was more effective compared to CAT in improving insecure attachment and social inefficiency (p < 0.05), However, there was no significant difference in the improvement of the object relations between the two interventions. Conclusion: Both treatment methods are effective interventions to improve the object relationships of people with BPD.