عنوان مقاله :
اثربخشي درمان مبتني بر تعهد و پذيرش (ACT) بر اضطراب فراگير
عنوان فرعي :
The effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on general anxiety
پديد آورنده :
كشاورز افشار حسين
پديد آورندگان :
رافعي زهرا نويسنده دانشگاه آزاد اسلامي ورامين، ورامين، ايران Rafei Zahra , ميرزايي عباس نويسنده دانشگاه شيراز,ايران Mirzaei Abbas
كليدواژه :
ACT , Contractual and Acceptable Treatment , Generalized anxiety , اجتناب تجربي , اضطراب فراگير , درمان مبتني بر تعهد و پذيرش
چكيده فارسي :
مقدمه: هدف از اين مطالعه بررسي اثربخشي درمان مبتني بر تعهد و پذيرش (Acceptance and Commitment Therapy-ACT) بر ميزان اضطراب فراگير Generalized Anxiety Disorder- GAD)) بيماران داراي اختلال اضطراب بود.
مواد و روش كار: اين تحقيق از نوع نيمه تجربي بود كه بر روي نمونه اي از مراجعه كنندگان به يك كلينيك روانشناختي انجام شد. پس از نمونه گيري تصادفي به روش خوشه اي چند مرحله اي تعداد 28 نفر در مطالعه شركت داده شده و بطور تصادفي در دو گروه آزمون و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمون تحت درمان مبتني بر تعهد و پذيرش قرار گرفت. داده ها در اين مطالعه توسط پرسشنامه هاي اضطراب بك و مقياس حساسيت بين فردي(IPSM) در سه مرحله (پيش درمان، و جلسات اول و هشتم مداخله درماني) گردآوري شد. اطلاعات با استفاده از آزمون هاي متناسب آماري (كلوموگروف اسميرنوف، كوواريانس و تحليل واريانس) مورد تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: نتايج نشان داد كه درمان مبتني بر تعهد و پذيرش مي تواند اضطراب فراگير آزمودني هاي گروه آزمون را در سطح معنادار كاهش دهد. اين كاهش در خصوص اضطراب ذهني، بدني، هراس، كمرويي، اضطراب جدايي و نياز به تاييد بيماران بسيار مطلوب بود.
بحث و نتيجه گيري: يافته ها نشان داد مي توان در مداخلات درماني اختلالات اضطرابي از درمان مبتني بر تعهد و پذيرش به عنوان كاهش دهنده علايم اضطراب فراگير استفاده كرد.
چكيده لاتين :
Objective (s): The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on the incidence of anxiety in patients with anxiety disorder.
Methods: This was a semi-experimental study with pretest and post-test evaluation and with control group. The study used a multistage cluster random sampling method to recruit 28 patients (14 patients for experimental group and 14 patients for control group). The experimental group received the ACT while the control group received the normal care. The following questionnaires were used to collect data: Beck Anxiety Inventory (BAI) and Interpersonal Sensitivity Scale (IPSM).
Results: The results of the covariance analysis showed that acceptance and commitment therapy could reduce the overall anxiety in the experimental group at a significant level. Decreases in mental anxiety, physical, panic, shyness, separation anxiety, and the need for patient approval were highly desirable.
Conclusion: The findings suggest that the acceptance and Commitment Therapy (ACT) can be used as an adjunct therapy to reduce the incidence of anxiety symptoms in patients suffering from anxiety disorders.
