ارتباط بين حمايت اجتماعي و قصد فرزندآوري در زنان ساكن شهر تهران

The relationship between social support and the intention of childbearing in women of reproductive age

مقدمه: شهر تهران همانند بسياري از شهرهاي ايران، در حال حاضر با مسيله كاهش شديد نرخ باروري مواجهه است. ين مطالعه به بررسي ديدگاه زنان ساكن شهر تهران نسبت به قصد فرزندآوري و ارتباط آن با حمايت اجتماعي پرداخته است. مواد و روش كار: 822 زن واجد شرايط در سن باروري (49-15 سال)، كه به 26 مركز منتخب دولتي و خصوصي بهداشتي و درماني مراجعه كرده بودند، در اين مطالعه شركت نمودند. مراكز به صورت تصادفي و به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي از بين پنج منطقه جغرافيايي: شمال، جنوب، شرق، غرب و مركز در سطح شهر تهران انتخاب شدند. داده ها با استفاده از فرم كوتاه شده پرسشنامه معتبر حمايت اجتماعي ساراسون (SSQ6) جمع آوري گرديد. يافته ها: 3/67 درصد از جمعيت مورد مطالعه قصد فرزندآوري را تا سه سال آينده و 7/32 درصد آنها عدم قصد فرزندآوري را گزارش نمودند. وفق نتايج حمايت اجتماعي با قصد فرزندآوري زنان رابطه معني دار ندارد. در مورد ساير متغيرهاي مستقل، رابطه مستقيم و معني دار بين سن زنان با قصد فرزندآوري ديده شد. با افزايش هر يك سال سن، 20 درصد قصد فرزندآوري افزايش نشان داد (20/1=OR)، در حالي كه با افزايش هر يك سال سطح تحصيلات زنان، 8 درصد كاهش در قصد فرندآوري ديده شد (92/0=OR). همچنين نتايج نشان داد، افراد با وضعيت اقتصادي بد، 47 درصد قصد كمتري براي فرزندآوري داشتند (53/0=OR). بحث و نتيجه گيري: ارتباطي بين قصد فرزندآوري زنان با حمايت اجتماعي ديده نشد، اما عوامل جمعيت شناختي شامل سن و سطح تحصيلات زنان، همچنين وضعيت اقتصادي خانواده تعيين كننده هاي اصلي قصد فرزندآوري در بين زنان بودند. اين مطالعه نشان مي دهد. براي ترويج فرزندآوري نياز است در جهت بهبود وضعيت اقتصادي خانواده ها اقدام شود.

Objective (s): This study aimed to investigate the relationship between social support and the intention of childbearing among Iranian women. Methods: This study was conducted on 822 fertile women (15-49 years), referring to 26 public and private healthcare facilities. They were selected using a multi-stage cluster sampling method from the 5 metropolitan areas of the north, south, east, west and center of Tehran, Iran. Data were collected by a valid and reliable questionnaire. Results: About 67.3% (n = 553) of women mentioned their childbearing intention in the next three years and 32.7% (n = 269) reported no intention of childbearing. Multivariate regression analysis showed no significant relationship between social support and intention of childbearing. Also, there was a direct and significant relationship between age and the intention of childbearing (OR = 1.20, 95% CI: 1.05-1.36); P-value = 0.005). In addition, variables such as the level of education (OR = 0.92, 95% CI: 0.85-0.99; P-value= 0.03) and household economic status (OR = 0.53, 95% CI: 0.31-0.92); P-value= 0.02) showed a reverse relationship with the intention of giving birth to a child. Conclusion: Demographic factors, including age, education and household economic status were strong determinants of childbearing intention among women living in Tehran.