پيش بيني كننده هاي روانشناختي رضايت از زندگي در دانش آموزان و والدين

Psychological Predictors of Life Satisfaction in Studens and Their Parent

پژوهش حاضر با هدف بررسي پيش بيني كننده هاي رضايت از زندگي در دو نسل والدين و دانش آموزان انجام شد. بدين منظور از ميان دانش آموزان و والدين آنها در مناطق 15 تا 20 شهر تهران، 224 نفر دانش آموز و 127 نفر از والدين آنها به صورت داوطلبانه در پژوهش شركت كردند و به مقياس هاي رضايت از زندگي (LSS)، بهزيستي روانشناختي، عاطفه مثبت و منفي (PANAS)، چند بعدي حمايت اجتماعي ادراك شده، اميد و جهت گيري مذهبي آلپورت پاسخ دادند. روش پژوهش از نوع توصيفي-همبستگي بوده و داده ها با روش رگرسيون چند متغيري تجزيه و تحليل شدند. يافته هاي پژوهش نشان داد كه در والدين متغير اميد به تنهايي و در نسل دانش آموزان متغيرهاي اميد، پذيرش خود، حمايت اجتماعي، عاطفه منفي، مذهب دروني و ارتباط مثبت، نيرومندترين پيش بيني كننده هاي رضايت زندگي بودند. براساس يافته هاي پژوهش حاضر مي توان نتيجه گرفت براي افزايش رضايت زندگي در هر دو نسل لازم است تمركز ويژه اي به اميد به عمل آيد. همچنين مي توان نتيجه گرفت براي افزايش رضايت زندگي در هر دو نسل لازم است بر متغيرهاي ديگر (پذيرش خود، حمايت اجتماعي، مذهب دروني و ارتباط مثبت) هم تمركز به عمل آيد.

This aim of this study was to determine the predictors of life satisfaction in two generations of parents and students. Therefore, 224 students and 127 of their parents of education areas 15 to 20 in Tehran voluntarily participated in the study and responded the scales of: Satisfaction of life, Psychological Wellbeing, Positive and Negative Affect, Perceived Social Support, hope, and Alport’s religious orientation. The study was conducted with a correlational method and data were analyzed using multiple regression. The results showed that among parents, hope to aloneness and among students, variables including hope, vulnerability, social support, negative affect, internal religious and positive relationship, were the strongest predictors of life satisfaction. According to the study it can be concluded that to increase life satisfaction in both generation, focus on hope is required. So it can be concluded that to increase life satisfaction in both generation, focus on other variables (Self-acceptance, social support and positive relationships within the religion) is required.