تأثير وصف احصان بر مجازات فاعل لواط

The Effect of Ihsan on the Punishment of the Active Partner of Sodomy

بنا بر نظر مشهور فقهاي اماميه، مجازات فاعل لواط اعدام است و احصان يا عدم احصان وي تأثيري در اين مجازات ندارد. برخي از فقها مانند محقّق خوئي، در مجازات فاعل لواط قائل به تفصيل شده اند. به نظر ايشان، مجازات فاعل در صورت محصن بودن، قتل يا رجم است و كيفر فاعل غير محصن - اگر عمل وي همراه با عنف و اكراه نباشد- صد تازيانه است. ماده 234 ق.م.ا. مصوب 1392 همين نظر را برگزيده است. در اين تحقيق، اقدام قانونگذار را از دو جهت مورد نقد قرار دادهايم: نخست اين كه روايات مستند نظر محقّق خوئي، به خاطر اعراض مشهور فقها از عمل به آنها ضعيف شمرده مي شوند و در واقع تنها بر اساس مبناي اصولي خاصّ ايشان كه اعراض مشهور را موجب وهن روايت نمي دانند ممكن است به اين روايات عمل شود. ديگر اين كه با ذكر مثال هايي از قانون مجازات اسلامي، ثابت كردهايم كه قانونگذار اين مبناي اصولي را در ديگر مواد قانوني ناديده گرفته و بر اساس مبناي اصولي مشهور عمل كرده است.

According to the Shiite Jurists’ famous opinion, the punishment of the active partner of sodomy (livat) is death penalty and the conditions for ihsan have no effect on it. Some of jurists such as Ayatollah Khoei have differentiated between an active partner of sodomy who meets the conditions for ihsan and others. They believe that the punishment for sodomy shall be the death penalty for the active partner in cases where he meets the conditions for ihsan and he shall be sentenced to one hundred lashes if he dose not meet the conditions for ihsan and he has not committed livat by using force or coercion. The article 234 of the Islamic penal code approved in 2013 has accepted this opinion too. In this research, we have criticized action of legislator in two ways: first, narratives documented by Ayatollah Khoei are weak because jurists have avoided acting according to it. Second, we have demonstrated that legislator has neglected this principle in the other articles of the Islamic penal code and has done base on the famous principle