كليدواژه :
بلاغت جديد , تصويرپردازي هنري , بهشت , نهج البلاغه
چكيده فارسي :
تصوير، در بلاغت قديم وجود ندارد بلكه اصطلاحي جديد است كه در پرتو بلاغت جديد به وجود آمده است. در بلاغت قديم، عناصر صور خيال مانند تشبيه، استعاره، مجاز و كنايه، ابزارهاي آفرينش تصوير بودهاند؛ حال آن‌كه تصويرپردازي از نگاه بلاغت جديد افزون بر صور خيال، از طريق انسجام موجود در واژهها، عبارات، موسيقي، حركات، رنگها، تقابل، گفتگو و ... نيز صورت ميگيرد. سيّد قطب براي نخستين بار در كتاب «تصويرپردازي هنري در قرآن» شيوۀ بياني برخي از آيات را بر اساس عناصر تصويرپردازي هنري مورد بررسي قرار دادهاست. از آن‌جا كه تصويرپردازي يكي از ويژگي‌هاي اساسي خطبههاي نهج‌البلاغه است، مقالۀ حاضر با هدف تطبيق يكي از نظريات بلاغت جديد در يكي از ارزشمندترين متون اسلامي و در قالب روش توصيفي- تحليلي، عناصر تصويرپردازي هنري صحنه‌هاى بهشت را در خطبههاي 7، 8، 16 و 17 و وصيتهاي 1 و 2 در كتاب تمام نهج‌البلاغه استخراج و تحليل كرده است. يافتههاي پژوهش نشان مي‌دهد كه تخييل حسي، تجسيم، هماهنگي هنري، گفتگو، رنگ، حركت، توصيف و موسيقي از عناصر پركاربرد در صحنه‌هاي مورد مطالعه است.
چكيده لاتين :
Image as a term does not exist in eloquence science as one of the triple branches of old eloquence (meanings, expression, and creativity). It is rather a new term which was made in light of new eloquence. That does not mean of course that imagery did not exist in old eloquence but in terms of old eloquence imagery tools such as simile, metaphor, metonymy, and allusion were the means for creating images. From new eloquence’s view imagery in addition to imagery tools is applied through available harmony and coherence in words, phrases, music, movements, colors, contrast, dialogue and some methods including questioning, calling, surprise, order, emphasis, etc. Seyed Ghob is one of the contemporary writers who in a book titled “Artistic Imagery in Quran” has studied expressive style of some of Quranic verses according to artistic imagery elements for the first time. Since imagery is one of the fundamental features of Nahjolbalagheh’s sermons, The present article aims to implement one of the new rhetorical ideas in one of the most valuable Islamic texts in the form of a descriptive-analytical method has extracted and analyzed elements of artistic imageries of heaven’s scenes in sermons 7,8,16, and 17 and testaments 1 and 2 of Complete Nahjolbalagheh. It should be added that the base of this study is Complete Nahjolbalagheh’s book which also contains omitted cases of Seyed Razi’s Nahjolbalagheh. Research results indicate that sensory imagination, artistic harmony, dialogue, color, movement, description, and music are among the most frequently used elements in studied scenes
