تعيين رابطه بين مخارج سرمايه اي ، عملياتي ، مالي و مديريت سرمايه در گردش

هدف اين تحقيق تعيين رابطه مخارج شركت و مديريت سرمايه در گردش مي باشد. در اين راستا، مخارج شركت مشتمل بر مخارج سرمايه اي، عملياتي و مالي به عنوان متغيرهاي مستقل و مانده خالص نقدينگي به عنوان سنجه مديريت سرمايه در گردش و متغير وابسته تحقيق در نظر گرفته شده است. داده هاي مورد استفاده شامل نمونهاي مركب از تعداد133 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در بازه زماني سال 1387 الي سال 1391 است. براي تجزيه و تحليل داده ها و آزمون فرضيه ها از الگوي رگرسيون خطي به روش تركيبي و همچنين تحليل همبستگي ناپارامتريك اسپيرمن استفاده شده است. نتايج حاصل از آزمون فرضيه هاي تحقيق بر مبناي تحليل رگرسيوني حاكي از رابطه اي معكوس و معنادار بين مخارج شركت مشتمل بر مخارج سرمايه اي، عملياتي و مالي با مديريت سرمايه در گردش ميباشد، قوي ترين رابطه به ترتيب مربوط به مخارج مالي و مجموع مخارج شركت است روابط موجود در ساير موارد نسبتا ضعيف است. نتايج حاصل از آزمون فرضيه هاي تحقيق بر مبناي تحليل ناپارامتريك نيز حاكي از رابطه اي معكوس با شدت متوسط تا قوي بين مخارج شركت و مانده خالص نقدينگي و رابطه اي معكوس و ضعيف بين مخارج شركت و سرمايه در گردش مورد نياز مي باشد. نتايج اين تحقيق با نتايج تحقيق صورت گرفته توسط رانجيت آپوهامي در سال 2010 در مورد رابطه مخارج سرمايه اي و مخارج عملياتي و مخارج مالي و مديريت سرمايه در گردش صورت گرفته است، سازگار مي باشد. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه بين مخارج شركت و مديريت سرمايه در گردش يك رابطه معكوس وجود دارد. با توجه به اين نتيجه به مديران پيشنهاد مي شود در صورتي كه عمليات شركت در حال رشد باشد با نگهداري نقدينگي بيشتر براي تأمين مخارج شركت از هرگونه وقفه در فرايند اصلي شركت جلوگيري نمايند. با توجه به نتايج تحقيق به سرمايه گذاران نيز پيشنهاد ميشود با توجه به مانده خالص نقدينگي به سرمايه گذاري بپردازند و سهام شركتهايي را كه مانده خالص نقدينگي مثبت دارند خريداري كنند (با در نظر ساير عوامل مؤثر بر بازده سهام)، زيرا مانده خالص نقدينگي مثبت انعطاف پذيري شركت را براي استفاده از فرصت هاي رشد و سرمايه گذاري هاي سود آور افزايش ميدهد