تاثير مؤلفه هاي دانش بر عرضه صادرات بخش كشاورزي ايران

Effects of Knowledge Factors on Supply of Agricultural Exports of Iran

با توجه به اهميت صادرات غيرنفتي و به‌منظور كاهش وابستگي به درآمدهاي نفتي، بررسي دقيق عوامل تعيين‌كننده عرضه صادرات بخش كشاورزي از اهميت به‌سزايي برخوردار است. از اين‌رو، پژوهش حاضر به بررسي تأثير انباشت هزينه‌هاي تحقيق و توسعه داخلي و سرريز تحقيق و توسعه شركاي تجاري از كانال واردات، انباشت هزينه‌هاي ترويج و آموزش و سرمايه انساني بر عرضه صادرات بخش كشاورزي در دوره 1392-1350 پرداخته است. يافته‌ها بيانگر تأثير مثبت و معنادار ضرايب تخميني متغيرهاي انباشت هزينه‌هاي ترويج و آموزش، سرريز تحقيق و توسعه شركاي تجاري، انباشت هزينه‌هاي تحقيق و توسعه داخلي، نرخ ارز واقعي و شدت سرمايه فيزيكي بخش كشاورزي بر عرضه صادرات بخش كشاورزي است؛ درحالي‌كه ضريب تخميني متغير سرمايه انساني بر عرضه صادرات كشاورزي منفي و بي‌معنا است.

Given the importance of exports and to reduce dependence on oil revenues, a careful examination of the determinants of supply of agricultural exports is crucial. The present study evaluate the effect of accumulation of domestic research and development (R&D) investment, business partners R&D spillovers, accumulation of promotion and education investments, and human capital over the period 1971-2013 on supply of agricultural exports. Results indicate a significant positive effect of the accumulation of domestic R&D investment, accumulation of promotion and education investments, trading partners R&D spillovers, intensity of physical capital in agriculture and real exchange rate on supply of agricultural exports. While the estimated coefficients of human capital variables on supply of agricultural exports is not significant.