هدف: در اين پژوهش، هدف مقايسه مهارتهاي اجتماعي دانش‌آموزان با نارساييهاي ويژه در يادگيري، كم‌توان ذهني، اوتيسم و عادي بود. روش: روش اين پژوهش از نوع زمينه‌اي بود. در اين پژوهش تعداد 225 نفر از دانش‌آموزان ابتدايي شامل 67 دانش‌آموز با نارسايي ويژه يادگيري، 62 دانش‌آموز كم‌توان ذهني، 30 دانش‌آموز دچار اختلال اوتيسم و 65 دانش‌آموز عادي به شيوه تصادفي به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. مهارتهاي اجتماعي در پنج مولفه مورد اندازه‌گيري قرار گرفت: مهارتهاي اجتماعي مناسب، رفتار غير اجتماعي، پرخاشگري و رفتار تكانشگري، برتري‌طلبي و اطمينان زياد به خود و رابطه با همسالان. داده‌هاي به‌دست آمده با استفاده از آزمون تحليل واريانس چندمتغيري (MANOVA) و تحليل واريانس يك‌طرفه تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان دادند كه (1) دانش‌آموزان كم‌توان ذهني و اوتيسم با دانش‌آموزان عادي در مولفه مهارتهاي اجتماعي مناسب تفاوت معنا‌دار دارند. (2) در زمينه مولفه پرخاشگري و رفتارهاي تكانشگري فقط دانش‌آموزان داراي نارسايي ويژه در يادگيري با دانش‌آموزان عادي، تفاوت معنا‌دار داشتند. (3) در مولفه برتري‌طلبي و اطمينان زياد به خود داشتن و همچنين رابطه با همسالان، فقط در بين دانش‌آموزان اوتيسم با دانش‌آموزان عادي تفاوت معنا‌دار مشاهده شد. نتيجه‌گيري: براساس نتايج اين پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه دانش‌آموزان با نارساييهاي ويژه در يادگيري، كم‌توان ذهني، اوتيسم و عادي در مولفه‌هاي مختلف مهارتهاي اجتماعي باهم تفاوت دارند؛ بنابراين در آموزش مهارتهاي اجتماعي به اين گروهها بايستي اين مولفه‌ها را در نظر گرفت.
