بررسي تاثير ديپلماسي عمومي ايران در رابطه با تركيه؛ قبل و بعد از كودتاي نافرجام

در عصر كنوني، كشورها براي پيشبرد هرچه بهتر منافع ملي خود نيازمند تعريف سياستهاي نو و استفاده از روشهاي جديدي هستند كه متناسب با شرايط كنوني جهان است. سالهاست كه ايران و تركيه، به دليل موقعيتهاي استراتژيك، اشتراكات و پيوندهاي تاريخي– فرهنگي، منابع طبيعي، ساختارهاي جمعيتي و اتحادهاي بينالملليشان از جمله دولتهاي تاثيرگذار منطقه خاورميانه به شمار ميروند. به گونهاي كه جايگاهشان در ارتباط با تحولات منطقهاي و ايتلاف با قدرتهاي بزرگ نه تنها در روند تحولات منطقهاي تاثير عميق دارد، بلكه در سيستمهاي بين‌المللي نيز تاثيرگذار است. در همين راستا مقاله حاضر به دنبال پاسخگويي به اين سوال است كه؛ شيوه و روش استراتژي نرم (عمومي) سياست خارجي چه تاثيري بر روابط خارجي ايران با تركيه داشته است؟ نتيجه تحقيق بيان ميكند كه؛ ديپلماسي (نرم) جمهوري اسلامي ايران بعد از كودتاي نافرجام، با طرح راهبردهاي تنش‌زدايي، به رسميت شناختن حوزه نفوذ قدرت منطقه‌اي تركيه و بين‌الملل‌گرايي در عرصه سياست خارجي باعث بهبود و گسترش مناسبات روابط خارجي ايران با تركيه شده است.