بررسي نقش و جايگاه سينماي ايران در سير تحولات فرهنگي و سياسي منتهي به انقلاب اسلامي ايران در دوره‌ پهلوي دوم

A Study of the Role and Place of Iranian Cinema in the Course of Cultural and Political Developments Leading to the Islamic Revolution of Iran in the Second Pahlavi Era

حكومت پهلوي سعي داشت ساختار سينما را در جهت خواست‌هاي خود، مصادره به‌مطلوب كند و به‌خدمت گيرد، البته تا اندازه زيادي نيز موفق شد. از‌اين‌رو در اين پژوهش تلاش شده است بر‌اساس نظريه نقش اجتماعي رسانه‌هاي جمعي و تأثير آن‌ها بر دگرگوني ارزش‌هاي جوامع، سينماي ايران در تحولات سياسي و فرهنگي دوران منتهي به انقلاب اسلامي مورد بررسي قرار گيرد. در همين راستا، فرضيه تحقيق نيز بر اين امر استوار است كه سينما، به‌عنوان رسانه‌اي حكومتي، متولي سياست‌گذاري‌هاي فرهنگي، اجتماعي، سياسي و حتي اقتصادي است و تصاويري كاريكاتورگونه و ناقص از تحولات و شرايط ايران ارائه مي‌داد كه سرانجام نيز عواملي مانند شيوع ابتذال در بدنه سينماي فارسي و حمايت اين رسانه از حكومت، موجب شد تا در دوران انقلاب، سينما به‌عنوان يكي از عناصر اصلي ساختار فرهنگي، سياسي و اجتماعي پهلوي، باعث سرخوردگي مردم از سياست‌هاي فرهنگي حكومت شود و در جريان اعتراضات و مخالفت‌هاي مردمي بر عليه ابزار تبليغي حاكميت پهلوي و شكل‌گيري انقلاب، جايگاهي ويژه بيابد.

The Pahlavi government tried to use and serve the cinema form in accordance with its demands, and, to a large extent, it succeeded. Therefore, in this paper, it has been attempted to study the cinema of Iran in the political and cultural developments of the period leading up to the Islamic revolution based on the theory of the social role of mass media and their impact on the transformation of values of societies. In the same vein, the research hypothesis is based on the fact that cinema, as a government media, taken as a media for propagating cultural, social, political, and even economic policies, provided caricature-like and incomplete pictures of Iran's developments and conditions. The fact ultimately led to factors such as the outbreak of vulgarity in the body of Persian cinema; this media`s support of the government led to the public disillusion of the cinema as one of the main elements of the Pahlavi's cultural, political and social structure during popular protests and oppositions against the propaganda tool of Pahlavi's rule and, in this way, supported revolution.