كارآمدي و تداوم نظام مردم‌سالاري ديني از منظر سرمايه اجتماعي

Efficiency and Stability of Religious Democracy with Regard to Social Capital

وجه تمايز مدل «مردم سالاري ديني» نسبت به ساير مدل‌هاي حكومت ديني، توجه ويژه به نقش مردم، پاسخ‌گويي و اعتماد مردم به دولت است كه با واژه كارآمدي از نگاه سرمايه اجتماعي قابل فهم است. از طرفي صرف استفاده از منابع ايدئولوژيك براي توليد سرمايه اجتماعي نمي‌تواند همبستگي مردم با حاكميّت كه زمينه مديريت جامعه است را فراهم آورد. در واقع امروزه به‌ويژه با توجه به تحولات گسترده فرهنگي و اجتماعي در ايران، دامنه توليد سرمايه اجتماعي مشروعيت‌زا براي حكومت، فراتر از عامل مذهبي رفته و با عامل كارآمدي (اقتصادي و اجتماعي) ممزوج شده است. براساس اين نقش، كارآمدي در تعميق و تداوم مردم‌سالاري ديني از منظر سرمايه اجتماعي مسئله اصلي اين پژوهش است. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد كارآمدي از طريق افزايش سطح اعتماد و كنش‌هاي دو طرفه ميان نظام سياسي و مردم موجب توليد بيشتر سرمايه اجتماعي و در نتيجه تعميق و تداوم مردم سالاري ديني مي‌شود. در واقع «كارآمدي» مي‌تواند به‌عنوان حلقه اتصال بين توليد سرمايه اجتماعي و تعميق مردم سالاري ديني عمل نمايد.

The distinction between the model of religious democracy and other models of religious government lies in the special attention paid to the role of the people, people`s accountability and trust to the state, the fact understandable with the word efficiency, when speaking of social capital. On the other hand, producing social capital may not occur with mere use of ideological resources and provide public faithfulness to the sovereignty as a ground for managing society. In fact, today, especially due to the widespread cultural and social developments in Iran, the scope for producing legitimacy as an important social capital for the state has gone beyond the religious factor and tied to the efficiency factor (economic and social). The role of effectiveness in deepening and stabilizing religious democracy with regard to social capital, therefore, is the main issue of this research? As explained in the paper, the efficiency would lead to more social capital and, consequently, to stability of the religious democratic system by increasing the level of trust and bilateral action between the political system and the nation. In fact, efficiency can serve as a link between the production of social capital and the deepening of religious democracy.