فرصت‌هاي امنيتي و سياسي ج. ا. ايران از طريق عضويت دايم در سازمان همكاري شانگهاي براساس مدل سوات

در دهه 1990 موج گسترده‌اي شكل گرفت كه نشان از علاقه تمامي كشورها به سمت مشاركت سازمان‌هاي بين‌المللي در سطح منطقه‌اي بود. جمهوري اسلامي ايران نيز از جمله كشورهايي بود كه علاقه ويژه‌اي به عضويت در سازمان‌هاي بين‌المللي داشت. پايان جنگ سرد اين انديشه را به ذهن متبادر مي‌كند كه سازمان‌هاي منطقه‌اي بلوك‌بندي‌هاي قرن 21 را تشكيل مي‌دهد. سازمان همكاري شانگهاي بعنوان يك سازمان منطقه بسيار قدرتمند در آسيا به دنبال اهداف سياسي، امنيتي و اقتصادي است. ايران از سال 2005 كه به عضويت ناظر سازمان همكاري شانگهاي درآمده؛ تمام تلاش خود را براي عضويت كامل در اين سازمان انجام داده است. هدف از اين مقاله بررسي فرصت‌هاي امنيتي-سياسي جمهوري اسلامي ايران با عضويت در سازمان همكاري شانگهاي براساس مدل مديريتي استراتژيكيSWOT است. پرسش اين مقاله اين است كه فرصت‌هاي امنيتي و سياسي ايران با عضويت در سازمان همكاري شانگهاي براساس مدل تحليلي سوات چگونه تبيين مي‌شود. استدلال اين پژوهش اين است كه باتوجه به توانايي‌هاي ايران در عرصه‌هاي امنيتي و سياسي در منطقه و نظام بين‌الملل؛ ضمن اينكه سازمان مي‌تواند از توانايي ايران در زمينه امنيتي و سياسي استفاده كند؛ فرصت‌هاي زيادي هم براي جمهوري اسلامي ايران به وجود مي‌آيد.