رابطه بين نفوذ اجتماعي و بهره وري و كارآيي در شبكه اجتماعي هم نويسندگي پژوهشگران علوم قرآن و حديث ايران

هدف: هدف اين پژوهش بررسي رابطه بين نفوذ اجتماعي و بهره وري و كارآيي پژوهشگران حوزه علوم قرآن و حديث ايران است. روش شناسي: اين پژوهش با استفاده از روش هاي رايج در مطالعات علم سنجي و با فن هم نويسندگي و روش تحليل شبكه انجام شده است. جامعه آماري پژوهش را كليه مقاله هاي چاپ شده در مجله هاي حوزه علوم قرآن و حديث تشكيل مي دهند كه در بازه زماني ده ساله (1385-1394) در پايگاه استنادي جهان اسلام نمايه شده اند.براي تهيه ماتريس از نرم افزار بيب اكسل و براي ترسيم نقشه علمي از نرم افزارهاي يو.سي.آي.نت استفاده شده است. يافته ها: بر اساس تجزيه وتحليل داده ها، ميانگين تعداد نويسنده در مقاله هاي حوزه علوم قرآن و حديث 1.6 نفر بوده است. همچنين ميانگين دريافت استناد به ازاي هر مقاله 0.1 است كه نشان مي دهد پژوهشگران اين حوزه چندان به مقاله هاي يكديگر ارجاع نمي دهند. يافته هاي پژوهش همچنين نشان داد بين نفوذ اجتماعي و بهره وري و همچنين نفوذ اجتماعي و كارآيي رابطه وجود دارد. علاوه بر اين، نتايج نشان داد شبكه اجتماعي اين پژوهشگران سست و كم تراكم است. نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش حاكي از آن است كه پژوهشگران حوزه علوم قرآني از همكاري گروهي پاييني برخوردارند. همچنين، كمتر به آثار همكاران خود استناد مي كنند. نتايج آزمون رگرسيون نشان داد 10% واريانس مربوط به كارآيي توسط نفوذ اجتماعي (0.109= R2) و 22% واريانس مربوط به بهره وري توسط نفوذ اجتماعي تبيين مي شود (0.218 =R2). پس پژوهشگران اين حوزه بايد به سمت تشكيل تيم هاي پژوهشي و داشتن راهبرد هم نويسندگي پيش بروند.