بازتاب عشق افلاطوني در جهان مسيحيت

عشق يكي از موضوعاتي است كه افلاطون در سه محاوره خود به آنها پرداخته و متفكران در شرق و غرب واكنشهاي گوناگوني به آن نشان داده اند كه در اين مقاله فقط به بازتاب آن در جهان مسيحيت پرداخته مي شود. بطوركلي در جهان مسيحيت دو جريان فكري در خصوص عشق وجود دارد كه يكي متاثر از افلاطون بوده و متفكران آن معتقدند از آنجاييكه انديشه هاي افلاطون سازگار با دين مسيحي بوده و مغايرتي با آن ندارد، از اين رو مي توان ضمن اعتقاد به سنت مسيحي از فلسفه افلاطون نيز براي فهم بهتر و عميقتر مفاهيم ديني استفاده كرد. غالب متفكران اوليه كليسا مانند يوحنا، اوريگن، و آگوستين به اين جريان فكري تعلق دارند. جريان بعدي واكنشي بود به جريان اول و پيروان آن احساس مي كردند كه عناصر يوناني از طريق متفكران اوليه مسيحي وارد دين مسيحيت شده و آن را آلوده كرده است، از اين رو در صدد پيراستن و زدودن مسيحيت از انديشه هاي يوناني مخصوصا افلاطوني برآمدند. افرادي چون پولس، لوتر و نايگرن به اين جريان فكري تعلق دارند. در اين مقاله فقط به آراء اوريگن به عنوان نماينده جريان اول پرداخته مي شود زيرا او اولين كسي است كه پاي افلاطون را به جهان مسيحيت كشيد، همچنين اشاره اي مختصر نيز به آراء آگوستين خواهد شد. در خصوص جريان دوم نيز به آراء نايگرن پرداخته مي شود زيرا او بطور جدي به اين مسئله پرداخته و حتي كتابي دوجلدي تحت عنوان آگاپه و اروس نگاشته و در صدد مقابله با جريان فكري اول برآمد