بررسي معناشناسي واژه سلام در تفسير تبيان شيخ طوسي

Semantic Analysis of the Term “Salām” in Sheikh Tūsi' s Tafsir

سلام واژه ­اي است قرآني با 43 بار تكرار و پنج جلوه معنايي كه خداوند، انبياي خود را با آن درود گفته و مردمان را در جهت تحيت به آن فرمان داده است. اين واژه در ساخت­ هاي گوناگون صرفي و وجوه متعدد نحوي در قرآن آمده است. بررسي وجوه اعرابي و ساخت­ هاي صرفي اين واژه و كشف رابطه معنايي آن، رسالت اين مقاله است تا با شيوه تحليلي پاسخي بر اين تفاوت­ ها بيابد. افق نگاه اين مقاله آراي طوسي و گاه مقايسه با آراي ديگران بوده و دريافته كه بافت متن سوره و نوع مخاطب آن، در ساخت صرفي خاص اين واژه و دلالت آن تأثير مستقيم دارد و گاه در يك آيه و در يك اسلوب دو جلوۀ اعرابي را شاهديم كه اين خود بيانگر يكي از جنبه­ هاي اعجاز ساختاري قرآن بوده و بررسي ادبي آن در حوزه­هاي صرف و نحو و بلاغت در اين مقاله آمده است.

Being repeated for 43 times and having 5 semantic implications, “Salām” is a Quran term through it God greeted his prophets and ordered human beings to greet each other accordingly. The term has been used in Quran in various morphological structures and syntactic implications. The current article aims at analyse the diacritical dimensions and morphological structures of the term and to discover its semantic relation in order to find the reason for the differences, using analytic methods. The perspective of the article is to compare Sheikh Tūsi's viewpoints to those of others. It concluded that the text of the Surah and the kind of its addressees influences directly the morphological formation of the term as well as its implications. Sometime in one verse with one style we see two sides of Arab which says one of the aspect of structure miracles of Quran and evaluation literary of that in district of grammar and eloquence come in this article.