خود-ترميمي در سازوكار كنترلي سامانه هاي تطبيق پذير

امروزه تطبيق‌پذيري‌هاي پيچيده، واكنش به وضعيت‌هاي پيچيده و ويژگي‌هاي خود-* سامانه‌هاي رايانه‌اي جديد بر عهده سازوكارهاي كنترلي گذاشته مي‌شود. اين موضوع باعث شده است كه مأموريت سازوكارهاي كنترلي حياتي بوده و در نتيجه، درصورتي‌كه منطق تطبيق‌ يا مؤلفه‌هاي آن دچار شكست شوند، رفتار سامانه غيرقابل‌پيش‌بيني گردد. اين مقاله سعي دارد تا راهي براي رفع اين مشكل با الهام از زيست‌شناسي بيابد. اين هدف با معرفي يك الگو براي پشتيباني از ويژگي خود-ترميمي در يك سازوكار كنترلي شناخته‌شده صورت مي‌پذيرد. ويژگي افزوده‌شده به سازوكار كنترلي انتخابي، اين امكان را مي‌دهد كه اين سازوكار عملكرد خود را در صورت روي دادن تغييرات ناخواسته در محيط يا خرابي‌هاي داخلي بازيابي كند. بدين شكل، از بروز مشكل جدي ناشي از فقدان سازوكار كنترلي جلوگيري به عمل مي‌آيد. الگوي پيشنهادي توصيف و درستي‌يابي صوري شده و كاربرد‌پذيري آن از طريق يك مطالعه موردي نشان داده‌شده است.