ازغلو تا تقصير؛ تأملي در كتاب مكتب در فرآيند تكامل

From Overstatement to Understatement; a Reflection on the Book "School in the Process of Perfection

در آموزه‌هاي ديني اماميه غلو و تقصير هردو مورد نهي قرارگرفته است. اين دو ناشي از عدم شناخت صحيح شئون امامت و جايگاه وجودي امام در آفرينش است. در اين مقاله بخشي از كتاب مكتب در فرآيند تكامل كه در معرفي امام دچار تقصير شده است، به لحاظ روش‌شناختي موردنقد قرارگرفته است. نويسندۀ كتاب بر اين باور است كه برخي مباني فكري اماميه (مانند علم غيب و عصمت امام) در طي قرن اول مطرح نبوده است و ائمه صرفاً علماي ابرار معرفي‌شده‌اند؛ و اين مفاهيم در قرون بعد توسط صحابه مطرح و سپس تحول و تكامل و در ميان اماميه رواج يافته است؛ درحالي‌كه اين نوع مبناي فكري در زمان خود ائمه غلو به شمار مي‌آمد؛ اما نوشتار حاضر نشان خواهد داد كه نويسندۀ محترم كتاب به علت لغزش‌هاي معنايي و عدم جامع‌نگري به روايات و برداشت‌هاي نادرست از آن‌ها چگونه دچار مغالطه شده و از فهم صحيح و مستقيم مستندات دور مانده است.

In religious teachings of Imamiyyah, both overstatement and understatement about Imams are forbi dden, which are rooted in incorrect knowledge of states of Imamate and Imam's existential position in the creation. The present paper criticizes a part of the book "School in the Process of Perfection" in terms of its methodology, in which the author understates about Imams when introducing them. The author believes that some of the intellectual foundations of Imamiyyah (such as foreknowledge and infallibility of Imams) were not discussed in the center , that were introducedu re schardthat these attributes were proposed by companions and perfected, evolved, and popularized among the followers of Imamiyyah in subsequent centuries, while they were regarded as the cases of overstatement at the age of Imams themselves. The paper, however, proves how the honorable author reasons fallaciously and fails to understand the evidence and documents correctly and directly due to his semantic errors, lack of a comprehensive understanding of narrations, and misunderstanding them.