نقش تشخيصي راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان، همجوشي شناختي و راهبردهاي كنترل فكر در اختلال وسواسي–اجباري

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي نقش تشخيصي راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان، همجوشي شناختي و راهبردهاي كنترل فكر در اختلال وسواسي –اجباري و افراد بهنجار بود. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع پژوهش هاي علي -مقايسه اي بود. جامعه هدف پژوهش حاضر شامل كليه مراجعه كنندگان مبتلا به اختلال وسواس فكري-عملي بود كه در بازه زماني مهر تا اسفند سال 1395 به مراكز درماني شهر تهران مراجعه كرده بودند. از اين ميان تعداد 50 نفر با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. سپس از مقياس وسواسي-اجباري ييل- براون فرم كوتاه پرسشنامه نظم جويي شناختي هيجان، پرسشنامه كنترل فكر و پرسشنامه آميختگي شناختي براي گردآوري داده ها استفاده شد. براي تجزيه وتحليل داده ها از روش تحليل تابع تشخيصي استفاده شد. يافته ها: نتايج تحليل داده ها نشان داد كه در كليه متغيرها به جزء راهبردهاي سازگارانه پذيرش و ارزيابي مجدد، همچنين راهبردهاي كنترل فكر نگراني، تنبيه، كنترل اجتماعي و ارزيابي مجدد، ميانگين گروه بهنجار به صورت معناداري بيشتر از گروه وسواسي بود. در متغيرهاي ديگر ميانگين گروه وسواس به صورت معناداري بيشتر از گروه بهنجار بود. همچنين يافته هاي اين پژوهش بيانگر آن بودند كه بر اساس راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان، همجوشي شناختي و راهبردهاي كنترل فكر مي توان عضويت افراد در دو گروه را پيش بيني كرد. نتيجه گيري: مي توان نتيجه گيري كرد كه فعال شدن باورهاي درآميختگي افكار، ارزيابي هايي را بر مي انگيزاند كه بر اساس آنها استفاده از راهبردهاي ناسازگارانه تنظيم هيجان و كنترل فكر بيشتر و متعاقباً فكر وسواسي خطرناك تلقي مي شود. اين ارزيابي ها منجر به بروز احساس ترس، اضطراب، گناه و ناراحتي مي شوند. اگر ارزيابي فرد اين باشد كه فكر وسواسي نشان دهنده آن است كه اتفاقي خطرناك پيش از اين رخ داده است، ممكن است راهبردهاي وارسي يا اختلال ذهني را به كار گيرد. راهبردها باعث مي شوند فرد نتواند در واقعيت اين باورها را بيازمايد و اعتبار آنها را رد كند.