سياست در شعر عصر مشروطه

از بدو پيدايش آدم، سياست قرين نسل بشر در تمام ادوار بوده است. اين سياست بوده است كه انسانها را با واژه هاي قدرت و حكومت آشنا كرده و پيدايش موضوعاتي مانند فقر و غنا، تبعيض اقتصادي، اختلاف طبقاتي، و اصولا آنچه كه مربوط به مسائل عمومي مي شود را موجب شده است. در تمام طول تاريخ هميشه يك طرف معادلات سياسي، اجتماعي و اقتصادي، ملتها و طرف ديگر آن دولتها بوده اند. اما آنچه در اين ميان حائز اهميت است چگونگي بيان خواسته هايي است كه رنگ و بوي منافع ملي داشته و از سوي ملتها به طرق مختلفي از جمله جنگ، انقلاب يا گفتمان و... مطرح شده و پاسخ هاي متقابل مختلفي از سوي دولتها به دنبال داشته است. يكي از ابزارهايي كه بشر براي بيان خواسته ها و يا بر كرسي نشاندن افكار و عقايد شخصي، قومي يا در نگاهي كلي تر عقايد ملي بدان متوسل شده زبان ادبي بوده است. چه بصورت نظم و چه بصورت نثر. اما زبان نظم در اين ميان موثر تر بوده است. نگارنده به بررسي تحولات مختلف سياسي، اجتماعي، حكومتي و عقيدتي در عصر مشروطه و تاثير آن در اشعار شاعران اين دوره كه هر كدام زبان گوياي ملتهاي زمان خويش در برابر دولتهاي خودكامه و مستبد بوده اند پرداخته و ، ابياتي از اين شاعران را كه بيشتر طرف مخاطب آنها سران سياسي وحكومتي بوده اند به عنوان نمونه ذكر كرده است.