دين پژوهي با رويكرد ادبي

ادبيات ثمره خردورزي ملت ها و نمايانگر دانايي و برنايي نسل هاي متواتر جوامع است و پژوهش هاي ادبي نه تنها توانايي پژوهشگران را در دريافت شكل و معاني آثار ادبي برملا مي سازد؛ بلكه ميزان فرهيختگي صاحبان آن آثار را هويدا مي كند. اما گاهي آن پژوهش ضميمه برنايي پژوهشگري قرار مي گيرد كه دستيابي بدان مستلزم كنجكاوي مضاعفي است تا از لابلاي آثار علمي و ديني وي منش ادبي و شيوه پژوهشي او در ادبيات آشكار گردد. در همين راستا مي توان از استاد مطهري (ره) به عنوان نويسنده اي توانا كه آثار متنوعي در حوزه معارف ديني برجاي نهاد، ياد كرد. با آن كه از مجموع آثار استاد مطهري (ره) تنها « داستان راستان» عنواني كاملا ادبي دارد، اما ساير آثار وي از جمله «خدمات متقابل اسلام و ايران»، «سيري در نهج البلاغه»، «حماسه حسيني» سرشار از مضاميني است كه خط سير ادب پژوهي استاد (ره) را نمودار مي سازد. از همين رو پژوهش حاضر درصدد تبيين روش ادب پژوهي استاد مطهري(ره) با تكيه بر آثار مذكور است. روش كار توصيفي – تحليلي بوده و مهمترين نتيجه كار كرد تاريخ نگاري ادبي در ارائه ي اطلاعات، نقد ادبي در بيان آراء و نظرات اهل انديشه و پالايش داده هاي غير علمي و ترديد آميز و فن داستان نويسي در بيان رويدادهاي تاريخي در اين آثار است.