تحليل و ارزيابي شاخص‌هاي اقتصادي- اجتماعي توسعه پايدار در محلات شهرتاريخي ميبد

كاهش نابرابري در بهره مندي از منابع و امكانات جامعه، يكي از معيار هاي اساسي توسعه پايدار به شمار ميرود. دراين ميان نابرابري‌هاي منطقه اي و محله ايي از اهميت ويژه اي برخوردار است. اين مقاله سعي شده است، علاوه بر مشخص كردن جايگاه شهر ميبد در ميان كشور به نابرابريهاي محله اي در سطح شهر ميبد نيز مورد تاكيد قرار گرفته است. اين مهم با استفاده از روش "توصيفي- تحليلي" انجام پذيرفته است. و از مدل‌هاي آماري مانند آزمون ويلكاكسون جهت مقايسه پايداري بين شاخص‌هاي شهر ميبد با كشور، و در مرحله دوم، با استفاده از تكنيك تحليل عاملي، HDI، تكنيك امتيازد استاندارد شده و ضريب پراكندگي(C.V) با استفاده از23 شاخص اقتصادي- اجتماعي به تحليل و ارزيابي محلات شهرتاريخي ميبد پرداخته شده است. بررسي هاي انجام شده نشان مي دهد كه جايگاه شهر ميبد در بين شهر هاي كشور مطلوب است اما نتايج حاصل از تحليل عاملي نشان مي دهد كه تنها يك، ششم از محلات از وضعيت مطلوبي برخودار است ودر شاخص HDI شكاف بين پايدارترين و ناپايدارترين محله 4/1 است. حتي در تحليل مجموعه عوامل پايداري نيز اختلاف پايدار، 87/0 است كه نشان از پراكندگي و شكاف زياد مناطق در برخورداري از شاخص‌هاي پايداري است. در مجموع، پراكندگي فضايي محلات از بعد پايداري به اين شرح است كه محلات با پايداري قوي و ايده‌آل در جنوب و جنوب غربي و محلات ناپايدار در مركز و شرق اين شهر واقع شده-اند. محلات پايدار در دستيابي به خدمات و امكانات در شرايط بهتري واقع شده و محلات ناپايدار در مركز به علت بافت فشرده و دشواري گسترش سطح و بخشي در حاشيه به دليل الحاق شدن به شهر و گسترش افقي، دچار ناپايداري گشته است. بنابراين دستيابي به توسعه پايدار در محلات تنها با بكارگيري راهبرد هاي منطبق بر نقاط قوت و ارتقاي شاخص ضعيف امكان پذير است.