ارزيابي شاخص‌هاي پايداري محله هاي مسكوني مطالعه موردي: شهر مامونيه- استان مركزي

محله هاي شهري به مثابه كوچك‌ترين واحد سازمان فضايي شهر، در پايداري شهري نقشي اساسي ايفا مي كنند. توسعه محله، يكي از اهداف اصلي برنامه‌ريزي توسعه پايدار شهري و اقدامي كليدي در جهت نيل به توسعه پايدار قلمداد مي شود. ديدگاه توسعه محله پايدار، رويكرد نويني را تقويت مي كند كه در آن حل مشكلات شهري را در بازگشت به مفهوم محله متصور مي شود. در اين مقاله شاخص‌هاي پايداري در سطح محلات شهر مامونيه و دستيابي به ميزان نابرابري‌هاي محله‌اي بررسي و تحليل شده است، تا با تاكيد بر معرف هاي توسعه پايدار، به ارزيابي سطوح پايداري در محله هاي شهر مامونيه پرداخته شود. روش اين تحقيق توصيفي- تحليلي است و روش جمع آوري داده ها از طريق پر كردن پرسشنامه و يا مصاحبه با ساكنان است. جامعه آماري تحقيق شامل كليه افراد ساكن در شهر مامونيه است كه طبق فرمول كوكران حجم نمونه 250 مورد بوده و تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار Spss انجام شده است. بر اساس نتايج به دست آمده، ميزان پايداري محلات شهر مامونيه پايين تر از حد متوسط(5 > 83/2 > 1 با ميانه نظري 3) ارزيابي شد. از بين محلات مورد مطالعه، تنها دو محله مامونيه و آسيابك از وضعيت پايداري، مطلوبي برخوردار بودند. به منظور مقايسه تطبيقي محلات از نظر شاخص هاي پايداري، از شاخص توسعه انساني استفاده شد كه نتايج حاصله نشان مي دهد، بين محلات شهر مامونيه از نظر برخورداري از شاخص‌هاي پايداري تفاوت معني داري وجود دارد.