نسبت سنجي «عدالت سياسي» و «آزادي سياسي» با تاكيد بر قرآن كريم

Measuring the relation between Political Justice and Political Freedom with an Emphasis on the Holy Qur’an

نوشته‌ي حاضر از طريق سنجش نسبت ميان "عدالت سياسي" و "آزادي سياسي" با تاكيد بر قرآن كريم، به دنبال شفاف سازي هر دو مفهوم برآمده است تا ضمن بررسي انواع نسبت و روابط قابل تصور مانند: تباين و گسست، تساوي، عموم و خصوص من‌وجه و عموم و خصوص مطلق، بر اين امر تاكيد كند كه با توجه به رابطه‌ي اخير، هرگونه عدالتي، آزادي را درون خود دارد؛ زيرا عدالت به معناي احقاق حقوق مردم است و آزادي يكي از مصداق‌هاي روشن آن محسوب مي‌شود. لذا همان‌گونه كه بعضي از مصاديق آزادي، عدالت‌اند (مانند آزادي انتخاب)؛ بعضي از آزادي‌ها نيز (مانند آزادي هرج و مرج) به عدالت نمي‌انجامند. با تبيين اين روابط، فرضيه‌ي مورد تاكيد اين است كه با توجه به معناي محوري احقاق حقوق مردم در عدالت سياسي و آزادي، مقيدبودن آزادي به عدالت و رابطه‌ي تعاملي‌اي كه ميان اين مفهوم وجود دارد، اين امكان را فراهم مي آورد كه عدالت سياسي بسترساز حضور آزادي سياسي در جامعه باشد.

The present article, through relation measurement of “Political Justice” and “Political Freedom” by emphasizing the Holy Qur’an is after clarification of the two concepts, stressing the fact that any justice has freedom within itself as regards to recent relation and types of relations and imaginable relationships like contradiction and partition, equality, absolute publicity and the public in general. This happens because justice means fulfilment of public rights and freedom is considered as one of its clear-cut applications. Henceforth, just as some of applications of freedom are justice (such as freedom of choice), so some freedoms (like freedom of chaos) fail to result in justice. By elucidating these relationships, the hypothesis emphasized is that when freedom is bound to justice and interaction of these two concepts considering the central meaning of public rights fulfilment in political justice and freedom, there is the possibility that political justice paves the ground for political freedom emerging in the community.